C. Louis Leipoldt: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
→‎Drama: Skakel
Lyn 148:
Eerste uitgawe 1948</ref> is vier van die verhale, “''Die rooi rotte''”, “''Renosterbosas''”, “''Die klipspringerhare van tant Kato''” en “''Kattekruie''”, ook oor die bonatuurlike. Die hoogtepunte in die bundel is egter die dorpsverhaal<ref>Schoonees, P.C. “Nuwe Brandwag” Deel 4 no. 3, Augustus 1932</ref> “''Die koei van die weduwee Priem''” en die verhaal oor die Khoi-egpaar en hulle kroos, “''Oorblyfsels''”, waar ’n dieper kyk in die karakters se gevoelslewe gegee word. “''Die koei van die weduwee Priem''” beskryf met speelse geestigheid ’n geskil tussen ’n lankmoedige Engelse predikant en ’n opvlieënde weduwee. Die koei verstoor elke Sondag die predikant se dienste en ten einde raad neem hy die koei persoonlik skut toe. Die bitsige weduwee gee langs die pad op geen ondubbelsinnige wyse nie haar frustrasie te kenne. Die slot is waar die boetvaardige tante ewe sagmoedig die dominee ’n kommetjie sult van die oorlede koei kom aanbied, nadat sy by nadenke besef dat sy moontlik met haar taalgebruik die grense van die betaamlike oorskry het. “''Oorblyfsels''” beskryf ’n stokou Khoi-egpaar met hul ondankbare kroos. Om hulle tot besinning te bring gaan die ou vrou, Regina, te werk met listige oorleg, want sy eksploiteer die godsdienssin, bygeloof en gierigheid van haar kinders en kleinkinders met soveel sukses dat sy op haar oudag in weelde vertroetel word. Die geval van die moordenaar Gert Swanepoel, wat in 1856 op George opgehang is en die tema vorm van sy roman “''Die dwergvroutjie''”, het Leipoldt so geboei dat hy ook die kortverhaal “''Die graskolletjie''” (opgeneem in “''Die rooi rotte''”) daarop baseer en die artikel “''The charred gunstock''” daaroor skryf wat op 25 Februarie 1933 in ''The Cape Argus'' gepubliseer is. Benewens die verhale wat in hierdie bundels opgeneem is, publiseer Leipoldt nog sowat twintig ander verhale in tydskrifte en koerante. Die ongepubliseerde manuskrip “''Satieriese sprokies''” is in die besit van Tafelberg-Uitgewers. In sy nagelate geskrifte is ook die ongepubliseerde kortverhaal “''Die boomstam''”, waarin ’n sendeling sy roeping prysgee wanneer hy bewus word van onverklaarbare geestelike magte wat onder die Oosterlinge werksaam is.
 
[[A.P. Grové]] stel ’n keur uit sy kortverhale saam, wat onder die titel “''O’Callaghan se waatlemoen en ander verhale''” gepubliseer word. Verskeie van sy kortverhale word opgeneem in versamelbundels, soos “''Wit angeliere''” in “''Halfeeu''”, waarin hoogtepunte uit kortverhale wat in die eerste vyftig jaar van ''Die Huisgenoot'' verskyn het, deur P.G. du Plessis saamgebundel word. Ander versamelbundels wat van sy korter werk opneem sluit in “''Borde borde boordevol''” en “''Wys my waar is Timboektoe''”, albei saamgestel deur Hennie Aucamp, “''Trekvoëls''” van A.P. Grové, “''Uit dorp en veld''” van Abraham H. Jonker, “''Die jongste Afrikaanse kortverhale''” onder redaksie van M.S.B. Kritzinger, “''Tydskrif''” van Daniel Hugo, “''Vertellers''” en “''Vertellers 2''” van [[Merwe Scholtz]] en “''Kort keur''” en “''Steekbaard''” van Abraham H. de Vries. Die Nederlandse kortverhaal “''Bambinelino''”, wat oorspronklik in Desember 1900 in ''Elsevier’s Geïllustreerd Maandschrift'' verskyn, word in November 1980 in ''Tydskrif vir Letterkunde'' gepubliseer. Sy kortverhaal “''Wit angeliere''” word deur Chris Claassen in ’n kort drama verwerk en onder die titel “''Wit blomme''” opgeneem in die versamelbundel “''Kort dramas vir ’n nuwe geslag''”.
 
Verder skryf hy populêre speurverhale soos “''Die moord op Muisenberg''”, “''Die verbrande lyk''” en “''Die moord in die Bosveld''”. Sy speurverhale het die afgetrede predikant dr. Jan Slink as baasspeurder. Hy is ’n intellektueel en fynproewer van kos en wyn en in die verhale word die klem geplaas op die speurwerk as navorsingswerk, waarin die spreker bo alle twyfel wil bewys dat die moordenaar skuldig is. Die verhale word dus nie gekenmerk deur die spanning en aksie van ander boeke in hierdie genre nie, maar neig tot die meer intellektuele. In “''Die moord op Muisenberg''” word iemand een Sondagmiddag op die Muizenbergse strand vermoor, vlak onder die oë van duisende besoekers. ’n Paar kneusplekkies aan die lyk en die rafels van ’n rooi badkostuum is feitlik die enigste leidrade wat by speurder Slink agterdog verwek. Eerwaarde Jan Slink vind speurwerk heelwat interessanter as die godgeleerdheid, en deur die besprekings wat hy met sy seun, speurder Slink, voer, dra hy veel daartoe by om die verhaal binne die perke van die waarskynlikheid te hou. Ofskoon hy die belangrikste rol speel by die ontmaskering van die misdadiger, verteenwoordig hy ook die intelligente leser. Hy gaan wetenskaplik te werk en laat niks aan die toeval oor nie. Sy optrede is nogal geheimsinnig en as sy seun hopeloos op dwaalspore rondsnuffel, kom hy met oortuigende bewyse wat tot ’n verrassende ontknoping lei.