Lyfland: Verskil tussen weergawes

In die laat-middeleeue het die naam ''Lyfland'' (toe ook ''Eifland'') die hele grondgebied van die Lyflandse orde (Schwertbrüderorden) beskryf, die huidige Letland en Estland (sonder die Deense deel in die Noorde van Estland). Die gebied is in die 13de eeu deur die Lyflandse orde onder die leierskap van die in [[Bremen]] gebore Biskop van Riga Albert I von Buxhöveden verower (en is Lyfland sodoende as 'n territoriale Entiteit geskep); die Lyflandse orde het in 1237 deel van die [[Duitse Orde|Duitse orde]] geword. Anders as in Pruise, kon die Duitse orde in Lyfland – ook na die [[Slag van Tannenberg|slag van Tannenberg (1410)]] – hulleself as belangrikse heersers in Lyfland seëvier. Hierdie prestasie is te veral te danke aan die landmeesters Johann Freytag von Loringhoven (1483–1494), en [[Wolter von Plettenberg]] (1494–1535). Onder Plettenberg, was as Duitse Meester self Katoliek gebly het, begin vanaf 1524 die [[Protestantse Hervorming|Reformasie]] in Lyfland, sonder dat daar enige geweld tussen Katolieke en Protestante. Na die ondergang van Oudlyfland in 1561 het dit duidelik geword dat die Protestantisme die belangrikste skakel tussen die Duitsers, Estlanders en Letlanders in Altlivlands geword het. Protestantse pastore het buitengewoon baie daartoe bygedra dat daar 'n groeiende konvergensie tussen hul volke ontstaan het, ook kultureel. In die verskeie staatsstrukture – en selfs in die tyd van die Letse en Estnies emansipasie – kon hierdie samehorigheid het nooit volhoubaar vernietig word nie.