Leninisme: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 6:
== Geskiedkundige agtergrond ==
Gedurende die negentiende eeu het die [[Kommunistiese Manifes]]'' ''(1848) van [[Karl Marx]] en [[Friedrich Engels]] 'n beroep gedoen vir die internasionale politieke unifikasie van die Europese werkersklas. Die doel hiervan was om 'n Kommunistiese rewolusie te bewerkstellig en die manifes het voorgestel dat, aangesien die sosio-ekonomiese organisasie van kommunisme verhewe geag is bo kapitalisme, sal die werkersrewolusie eerste in die ekonomies gegoede, geindustrialiseerde lande begin. Tog het die sosio-ekonomiese agterstand van die Imperiale Rusland in die vroeë twintigste eeu vir snelle en intensiewe industrialisering in die land gesorg. Dit het 'n verenigde werkersklas-proletariaat in die oorwegend landelike kleinboergemeenskappe gevestig.
'n Belangrike rede hiervoor was omdat die industrialisering meestal met buitelandse fondse gefinansier is en die Russiese Tsareryk (1721–1917) nie 'n rewolusionêre burgerstand met politieke en ekonomiese invloed oor die werkers en die kleinboere gehad het nie soos Frankryk gedurende die [[Franse Rewolusie]] van 1789. So, hoewel Rusland se politieke ekonomie hoofsaaklik plattelands en semi-feodaal was, het die taak van 'n demokratiese rewolusie teruggeval op die skouers van die stedelike, industriële wekersklas as die enigste sosiale klas wat grondhervorming en demokratisering kon bewerkstellig aangesien die grondeienaars in die dorpe en stede sou probeer om enige rewolusie te onderdruk. In April 1917 pubiseer Lenin sy [[April Tesis]], die stategie vir die Oktober-rewolusie, waarin hy voorstel dat die Russiese rewolusie nie 'n geÏsoleerde nasionale gebeurtens is nie, maar 'n fundamentele internasionale gebeurtenis-- die eerste sosialistiese wêreldrewolusie. Lenin se praktiese toepassing van Marxisme en die werkersklas se stedelike rewolusie teen die sosiale, politieke en ekonomiese toestande onder die Tsaristiese Rusland was die brandpunt wat met die hulp van die "rewolusionêre nasionalisme van die armes" die absolute monargie van die driehonderjarige [[Huis van Romanof]], tot 'n val gebring het (1613–1917).<ref>''Faces of Janus'' p. 133.</ref>
| |||