Martin Heidegger: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) kNo edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) k →Werk |
||
Lyn 57:
Die eerste hiervan is Heidegger se insig dat in die loop van tweeduisend jaar se [[geskiedenis]], die filosofie aandag verleen aan alle wêreldse voorwerpe (insluitende die "wêreld"), maar het vergeet om te vra wat die “Syn” self is. Heidegger formuleer die "vraag van Syn" en bly dit sy fundamentele kwelvraag deur al sy werk van die begin tot einde van sy loopbaan.
Een belangrike bron van insig was Heidegger se interpretasie van Franz Brentano se tesis oor [[Aristoteles]] se verskillende gebruike van die woord "syn". Die werk vra die vraag wat se eenheid onderlê die verskillende gebruike van die konsep "syn". Heidegger open sy ''magnum opus'', ''Sein und Seit'', met 'n aanhaling van [[Plato]] se ''Sofist'' wat aandui dat die Westerse filosofie "syn" afgeskeep het aangesien dit beskou word as vanselfsprekend, eerder as waardig vir bevraagtekening. Heidegger se intuïsie oor die vraag van bestaan is dus 'n historiese argument wat in sy latere werk die vraagstuk van "geskiedenis van syn" aanspreek. Volgens hom is dit die geskiedenis van die vergeet van bestaan, wat dit nodig maak om die ontwikkeling van filosofie te ondersoek deur die produktiewe "vernietiging" van die [[geskiedenis van die filosofie]].
Die tweede intuïsie onderliggend tot Heidegger se filosofie word bekom deur die invloed van Edmund Husserl, 'n filosoof wat nie belangstel in die vrae vanuit die geskiedenis van filosofie nie. Eerder het Husserl geargumenteer dat alle filosofie moet en behoort die beskrywing van ervaring te wees (vanwaar die fenomologiese spreuk "na die dinge hulleself").Vir Heidegger beteken dit dat ervaring altyd belangrik is in die wêreld en veral ten opsigte van die moontlike maniere van bestaan. Waar Husserl verstaan dat alle bewussyn bedoeld is, word dit getransformeer in Heidegger se filosofie. Heidegger skep die gedagte dat alle ondervinding gegrond is in "sorg." Dit is die basis van Heidegger se "eksistensieële analise", soos hy dit onwikkel het in ''Sein und Seit''. Heidegger argumenteer dat om ervaring behoorlik te beskryf beteken dat die wese vir wie sodanige beskrywing van waarde sal wees, moet gevind word. Hy stel dat die beskrywing van ervaring in verband gebring moet word met ''Dasein''. ''Dasein'' is 'n [[Duitse]] woord wat beteken "daar wees" of teenwoordigheid. Soms word dit ook vertaal as "bestaan". Heidegger gebruik die konsep ''Dasein'' om te verwys na die ondervinding van bestaan (''being'') wat besonders is tot menswees.
| |||