Hierdie maatreëls is as 'n aanval op die Islamitiese godsdiens ervaar en het steeds meer weerstand van die geestelikheid uitgelok. Opponente is deur die veiligheidsdiens en geheime polisie SAVAK in bedwang gehou. Danksy die inkomste uit die oliebedryf, wat in laat 1973 weens 'n verhoging van die olieprys skerp gestyg het, het die sjah sy beleid van sosiale hervormings en ekonomiese ontwikkeling voortgesit om van Iran 'n streeksmoondheid te maak.
Nogtans het hy demokratiese instellings steeds met minagting bejeën, min aandag aan publiekedie openbare opiniemening geskenk en geweier om basiese politieke vryhede toe te staan. Teen die middel van die 1970's het die heersende elite steeds meer ontvreemd geraak van die groot massa van die bevolking. Terwyl enkele maatskaplike groepe voordeel getrek het uit die sjah se diktatoriale bewind, het ander geen aandeel aan die ekonomiese opswaai gehad nie en in armoede geloofgeleef. Islamitiese leiers, veral Ajatolla Khomeini wat in ballingskap in Frankryk was, het ontevredenes met hul populistiese ideologie begin oortuig wat hulle op Islamitiese beginsels gebaseer het en die sjah se abdikasie geëis. In 1978 en 1979 is landwye massabetogings byeengeroepgereël en het swaar onluste uitgebreek. Die sjah-bewind ishet binne enkele maande in duie gestort.
