Cayenne-strafkolonie: Verskil tussen weergawes

| accessdate = 2012-04-28}} Uittreksel uit ''People's Almanac,'' by "trivia-library.com. Archive.org</ref> van wie die bekendste kaptein [[Alfred Dreyfus]] was. Dit was ook bekend vir die ongenaakbare behandeling van misdadigers, wat uit alle dele van die Franse Ryk daarheen verban is. Die stelsel is in 1953 gesluit.

 

Die tronkstelsel het verskeie plekke omsluit, op die vasteland en op die Îles du Salut-eilandgroep. Île Royale was die ontvangsgebied vir die algemene bevolking van die strafkolonie; hulle is nie streng bewaak nie omdat dit moeilik was om van die eiland af te ontsnap. Île Saint-Joseph was die plek waarheen gevangenes gestuur is vir [[eensame opsluiting]]. Île du Diable was vir politieke gevangenes.

 

Sommige geboue is as historiese monumente gerestoureer. Sedert toerismegeriewe bygevoeg is, besoek meer as 50&nbsp;000 toeriste die eilande jaarliks.<ref name="CNES">[http://www.cnes.fr/web/3918-les-iles-du-salut.php "Les Îles du Salut"], CNES-webtuiste</ref>

 

 

Clément Duval, ’n anargis, is in 1886 na Duiwelseiland gestuur. Hy is aanvanklik tot dood veroordeel, maar sy vonnis is versag tot lewenslange [[dwangarbeid]]. Hy het in April&nbsp;1901 ontsnap en na [[New York Stad|New York]] gevlug, waar hy vir die res van sy lewe gewoon het. Hy het eindelik ’n boek, ''Revolte'', oor sy ervarings geskryf.

 

Vier ontsnaptes van Duiwelseiland het op 18 Oktober 1936 in St.&nbsp;Thomas op die [[Maagde-eilande]] gearriveer. Hul boot is amper op ’n rif vernietig en die gevangenes is aanvanklik as gaste onthaal en by die munisipale hospitaal vir beserings behandel. Die vlugtelinge – die Fransmanne Francois Frean (37), Paul Renuci (32) en Raymond Vaude (35) en die Italianer Giovanni Batistoti (35) – was na berig word deur ’n moeilike tyd.<ref>[http://news.google.com/newspapers?id=48AvAAAAIBAJ&sjid=rUMDAAAAIBAJ&pg=5954,2204552&dq= Four Fugitives From Devil's Island Here, The Daily News, 18 Oktober 1937]</ref>

 

[[Henri Charrière]] ("Papillon") se trefferboek, ''Papillon'' (1968), beskryf sy geslaagde ontsnapping van Duiwelseiland saam met ’n metgesel, Sylvain. Hulle het sakke kokosneute gebruik om op die see te dryf. Volgens Charrière het die twee mans van ’n rots af in die see gespring en oor drie dae na die vasteland gedryf. Sylvain is ’n ent van die kus af in [[dryfsand]] dood. Papillon het ’n man met die naam Cuic-Cuic ontmoet wat hom na vryheid help ontsnap het. Hy is egter weer gevang en het in El Dorado tronkstraf uitgedien, waarna hy vrygelaat is en in [[Venezuela]] gaan woon het.

 

Charrière se boek was taamlik omstrede. Die Franse owerhede het dit betwis en tronkrekords bekend gemaak wat sy weergawe weerspreek. Charrière was glo nooit op Duiwelseiland in die tronk nie, maar het van die vasteland af ontsnap. Franse joernaliste en tronkowerhede het ook ander elemente van die boek bevraagteken en gesê hy het baie van die voorvalle opgemaak.<ref name="Mail & Guardian">[http://www.mg.co.za/article/2005-06-26-papillon-alive-and-well-in-a-paris-retirement-home "Papillon alive and well in a Paris retirement home"], ''Mail & Guardian'', 26 Junie 2005.</ref> Resensente het gemeen hy moes die boek as fiksie voorgelê het.<ref name="Mail & Guardian"/>

 

In Februarie 2016 was hulle die eerste mense wat (sonder bystand) van Île Saint-Joseph na die kus geswem het, in 3 uur 45 minute. Hulle het swembroeke, {{nowrap|-kepse}} en {{nowrap|-brille}} gedra.

 

{{Verwysings}}

 

* [http://www.sacollectables.com/devils.html "Devil's Island French Penal Colony"], Salvation Army-geskiedenis

{{CommonsKategorie-inlyn|Île du Diable}}