Weerwolf: Verskil tussen weergawes

Die geloof in weerwolwe kom oor die hele wêreld voor en nes met die [[vampier]] is die hedendaagse beeld grotendeels deur die vermaakbedryf geskep. In die meeste gevalle is weerwolwe in hul wolfgedaante woeste monsters wat diere, mense of lyke verskeur voordat hulle na hul menslike vorm terugkeer. Die transformasie van mens tot wolf vind in die meeste verhale plaas met [[Maan|volmaan]], hoewel dit kan verskil. Hulle het gewoonlik bomenslike krag en sterk ontwikkelde [[Sintuig|sintuie]]. Daar word geglo weerwolwe verander ná hul dood in vampiere.

 

[[Beeld:Mythe de Lycaon.jpeg|thumb|200px|Die mite van Lykaon.]]

 

In [[Pruise]], [[Lyfland]] en [[Litoue]] het weerwolwe – volgens die biskoppe Claus Magnus en Majolus – in die 16de eeu baie meer skade aangerig as gewone, natuurlike wolwe. In [[Engeland]], waar "hekse" nog aan die begin van die 17de eeu vervolg is tydens die bewind van [[Jakobus I van Engeland|Jakobus I]], was die wolf al lank uitgesterf. Daarom kon die monarg self verklaar dat ’n weerwolf iemand was wat aan ’n waanbeeld gely het.<ref>James I: Demonologie, lib. iii.</ref> Daar is egter wel geglo hekse of towenaars kon hulself in onder meer hase en katte verander.

 

Die hedendaagse beeld wat mense van weerwolwe het, is grootliks deur [[rolprent]]e en onlangse verhale bepaal. Dié het verskeie eienskappe aan die weerwolf toegevoeg wat nie met die klassieke volksgeloof strook nie. Veral die prent ''The Wolf Man'' (1941) het baie daartoe bygedra. Weerwolwe word in flieks gebruik as die simbolisering van die dierlike in die mens, en dit maak dit ’n gewilde onderwerp.

 

*Dat mense wat deur weerwolwe gebyt is en oorleef het, self in ’n weerwolf verander.

 

Sommige moderne navorsers het probeer om die verslae van weerwolfgedrag aan die hand van erkende mediese toestande te verklaar. Dr. Lee Illis van Guy's Hospital in [[Londen]] het in 1963 in die verslag ''On Porphyria and the Aetiology of Werewolves'' geskryf die historiese weergawes van weerwolwe kon verwys het na die slagoffers van oorgeërfde [[porfirie]]. Hy het verduidelik hoe die simptome van ligsensitiwiteit, rooierige tande en [[psigose]] gronde kon gewees het vir die beskuldiging dat ’n lyer ’n weerwolf is.<ref name="Illis-1964">{{cite journal |last1=Illis |first1=L |title=On Porphyria and the Ætiology of Werwolves |journal=Proc R Soc Med |volume=57 |issue=1 |pages=23–6 |date=Januarie 1964 |pmid=14114172 |pmc=1897308}}</ref> Ian Woodward stem egter nie saam nie en wys daarop dat mitologiese weerwolwe uitgebeeld is as ware wolwe en dat hul menslike vorm selde ooreengestem het met die voorkoms van porfirielyers.<ref name="Woodward">{{cite book |title=The Werewolf Delusion |last=Woodward |first=Ian |year=1979 |publisher= Paddington Press |location= |isbn=0-448-23170-0 }}</ref>

 

Weerwolfswaansin kan ook beskou word as ’n delusie, soos die geval was met die vrou wat gesê het sy word tydens toevalle van akute psigose vier verskillende soorte diere.<ref>Dening T R & West A (1989) Multiple serial lycanthropy. ''Psychopathology'' 22: 344-347</ref>

 

{{Verwysings}}

 

*{{CommonsKategorie-inlyn|Werewolves}}

{{Wikt-inlyn|weerwolf}}