Wiskundige analise: Verskil tussen weergawes

Die antieke periode het sommige idees bekendgestel wat tot integrale calculus gelei het, maar dit wil voorkom of hierdie idees in ʼn rigiede en sistematiese wyse ontwikkel is nie. Berekeninge van volume en area, een doelwit van integrale calculus, kan aangetref word in die Egiptiese Moskou papirusse (1820 v.c.) maar die formules is eenvoudig met belangrike komponente wat nie daar is nie en daar is ook geen definitiewe metode ten opsigte van die gebruik van die formules nie.  Sedert die eeu van Griekse wiskundiges (408-355 v.c.) het Eudoxus die metode van uitputting gebruik (wat die voorloper van die konsep van die limiet was) om areas en oppervlakte te bereken.  [[Archimedes]] (287-212 v.c.) het hierdie idee verder ontwikkel en het heuristiek, wat dieselfde metodes van integrale calculus bevat ontwikkel. Die metode van uitputting wasis later ook op ʼn onafhanklike wyse in China deur Liu Hui in die 3de eeu na Christus ondekontdek en is gebruik om die area van ʼn sirkel te bepaal.  In die 5de eeu na Christus het Zu Gengzhi, die seun van Zu Chongzhi ʼn metode ontwikkel wat later bekend sou staan as die Cavalieri prinsiep- om die volume van ʼn sfeer te bepaal.