Lawrence Durrell: Verskil tussen weergawes

'''Lawrence George DurreIl''' ([[27 Februarie]] [[1912]] – [[7 November]] [[1990]]) was 'n [[Britse]] romanskrywer wat bekendheid vir sy reisverhaie, poësie, toneelstukke en jeuglektuur verwerf het. Die grootste deel van sy lewe het hy buite Engeland gewoon en is internasionaal bekend vir sy romansiklus ''[[The Alexanderia Quartet|The Alexanderia Quartet.]].''

DurreIl se poësie wissel van kort, [[Liries|lirieseliries]]e gedigte tot beskrywende en [[Satire|satiriese]] werk. Net soos [[W. H. Auden|W.H. Auden]] gebruik hy graag 'n landskap as simboliese agtergrond om aan 'n ''gevoel'' uitdrukking te gee. Sy naam as digter is in 1943 ''gevestig'' met die bundel ''A private Country.'' In 1950 het sy versdrama ''Sappho'' verskyn en in 1960 sy ''Collected Poems.'' Sy ervarings in die buitelandse diens het hy in die satiriese verhalebundels ''Esprit de corps'' (1957) ''Stift upper Lip'' (1958) en ''Sauve qui peut (1966) verwerk,'' terwyl sy ervarings in die [[Middellandse See|Middellandse See--gebied]] weergegee word in boeke soos ''Reflections on a'' ''marine Venus'' (1953) en ''Bitter Lemons.''

DurreIl se belangrikste [[Roman|romansroman]]s, wat saam ''The Alexandria Quartet'' vorm, is ''Justine'' (1957), ''Balthazar, Mountolive'' (albei 1958) en ''Clea'' (1960), wat hulle almal afspeel teen die agtergrond van die dekadente Alexandrië ná dekolonisasie. Die tema van 'n beskawing se ''verval'' word ''voortgesit'' in ''Tunc'' (1968) en ''Nunquam'' (1970). Verder het hy ook die jeugroman ''White Eagles over Serbia'' (1957), die roman ''The dark Labyrinth'' (1958) en die toneelstukke ''An Irish Faustus'' (1963) en ''Acte'' (1964) geskryf.