Wisselstroom: Verskil tussen weergawes

In 1876 het die Russiese ingenieur Pavel Yablochkov 'n beligtingstelsel ontwerp met stelle induksiespoele geïnstalleer langs 'n hoë-spanning WS lyn. Die primêre spoele het drywing oorgedra na die sekondêre spoele wat dan aan een of meer gloeilampe van sy eie ontwerp verbind was.<ref name="maglab">{{Webaanhaling|url=http://www.magnet.fsu.edu/education/tutorials/museum/stanleytransformer.html|title=Stanley Transformer|publisher=[[Los Alamos National Laboratory]]; [[University of Florida]]|accessdate=Jan 9, 2009}}</ref><ref>{{Cite journal|last=De Fonveille|first=W.|date=Jan 22, 1880|url=https://books.google.com/?id=ksa-S7C8dT8C&pg=RA2-PA283|title=Gas and Electricity in Paris|journal=[[Nature (journal)|Nature]]|volume=21|issue=534|doi=10.1038/021282b0|accessdate=Jan 9, 2009}}</ref>. Dit het voorkom dat die hele stroombaan onderbreek word wanneer een gloeilamp faal. In 1878, het die Ganz factory in [[Budapest]], [[Hongarye]], begin om toerusting vir elektriese beligting te vervaardig en teen 1883 het hulle meer as 50 stelsels geïnstalleer. Hulle WS stelsels het gloeilampe, kragopwerkkers en ander toerusting bevat.<ref name="Hughes (1993)">{{Cite book|url=https://books.google.com/?id=g07Q9M4agp4C&pg=PA96&dq=Networks+of+Power:+Electrification+in+Western+Society,+1880-1930+ganz#v=onepage&q=|last=Hughes|first=Thomas P.|title=Networks of Power: Electrification in Western Society, 1880-1930|publisher=The Johns Hopkins University Press|location=Baltimore|date=1993|page=96|accessdate=Sep 9, 2009|isbn=0-8018-2873-2}}</ref>

In die herfs van 1884, het Károly Zipernowsky, Ottó Bláthy en Miksa Déri (ZBD), drie ingenieurs van die Ganzfabriek, vasgestel dat oopkern toestelle onprakties is en nie spanning betroubaar kan reguleer nie. <ref>Hughes, p. 95</ref> In hulle gesamentlike 1885 patentaansoeke vir nuwe transformators (later bekend as ZBD transformators), het hulle twee ontwerpe beskryf met geslote magnetiese bane, waar koper windings rondom 'n ysterkern gedraai was of deur 'n ysterdraad kern omring was. In albei ontwerpe, het die magneetveld tussen die primêre en sekondêre windings byne heeltemal binne die ysterkern beweeg sonder 'n pad deur lug. Die nuwe transformators was 3.4 keer meer effektief as die opekern bipolêre toestelle van Gaulard en Gibbs.<ref name="Jeszenszky">{{Webaanhaling|url=http://ppp.unipv.it/Collana/Pages/Libri/Saggi/Volta%20and%20the%20History%20of%20Electricity/V%26H%20Sect2/V%26H%20175-182.pdf|last=Jeszenszky|first=Sándor|title=Electrostatics and Electrodynamics at Pest University in the Mid-19th Century|publisher=[[University of Pavia]]|accessdate=Mar 3, 2012}}</ref>  DIe Ganz fabriek het in 1884 die wêreld se eerste vyf hoë effektiwiteit WS transformators gebou.<ref name="Halacsy (1961)">{{cite journal|last1=Halacsy|first1=A. A.|last2=Von Fuchs|first2=G. H.|date=April 1961|title=Transformer Invented 75 Years Ago|journal=IEEE Transactions of the American Institute of Electrical Engineers|volume=80|issue=3|pages=121–125|doi=10.1109/AIEEPAS.1961.4500994|url=http://ieeexplore.ieee.org/search/freesearchresult.jsp?newsearch=true&queryText=10.1109%2FAIEEPAS.1961.4500994&x=29&y=16|accessdate=Feb 29, 2012}}</ref> Hierdie eerste produksie het die volgende spesifikasies gehad:  1 400 W, 40&nbsp;Hz, 120:72 V, 11.6:19.4 A, verhouding 1.67:1, enkelfase.<ref name="Halacsy (1961)" />

Die ZDB patente het twee groot interafhanklike innovasies bevat: Eerstens om laste in parallel te skakel en tweedens om hoë draaiverhoudings toe te laat sodat hoër spannings in transmissie gebruik kan word (aanvanklik 1400 tot 2000 V) in vergelyking met die lasspanning (aanvanklik 100 V).<ref name="Ideal (2008)">{{cite web|title=Hungarian Inventors and Their Inventions|url=http://www.institutoideal.org/conteudo_eng.php?&sys=biblioteca_eng&arquivo=1&artigo=94&ano=2008|publisher=Institute for Developing Alternative Energy in Latin America|accessdate=Mar 3, 2012|deadurl=yes|archiveurl=https://web.archive.org/web/20120322223457/http://www.institutoideal.org/conteudo_eng.php?&sys=biblioteca_eng&arquivo=1&artigo=94&ano=2008|archivedate=2012-03-22}}</ref><ref name="BUTE-OMIKK-BlathyOtto">{{cite web|title=Bláthy, Ottó Titusz|url=http://www.omikk.bme.hu/archivum/angol/htm/blathy_o.htm|publisher=Budapest University of Technology and Economics, National Technical Information Centre and Library|accessdate=Feb 29, 2012}}</ref> Met die paralelle erlektrisiteitsverspreidingstelsels, was dit eindelik tegnies en ekonomies haalbaar om elektrisiteit aan huise, besighede en fabrieke te voorsien.<ref name="Bláthy_HPO">{{cite web|title=Bláthy, Ottó Titusz (1860 - 1939)|url=http://www.hpo.hu/English/feltalalok/blathy.html|publisher=Hungarian Patent Office|accessdate=Jan 29, 2004}}</ref><ref>{{cite web|last=Zipernowsky|first=K.|author2=Déri, M.|author3=Bláthy, O.T.|url=http://www.freepatentsonline.com/0352105.pdf|title=Induction Coil|publisher=U.S. Patent 352 105, issued Nov. 2, 1886|accessdate=July 8, 2009}}</ref> <ref>Official gazette of the United States Patent Office: Volume 50. (1890)</ref>

In die VK het Sebastian de Ferranti, wie WS generators en transformators in Londen ontwerp het sedert 1882, die WS stelsel by die Grosvenor Gallery kragsentrale herontwerp in 1886 vir die Londen Elektrisiteitsvoorsiening Korporasie (LESCo), insluitende sy eie alternator ontwerpe en transformator ontwerpe soortgelyk aan dié van Gaulard en Gibbs. <ref>Hughes, Thomas P. (1993). Networks of Power: Electrification in Western Society, 1880-1930. Baltimore: The Johns Hopkins University Press. p. 98. [[Spesiaal:Boekbronne/0-8018-2873-2|ISBN 0-8018-2873-2]]</ref> In 1890 het hy hul kragsentrale by Deptford<ref>[http://www.mosi.org.uk/collections/explore-the-collections/ferranti-online/timeline.aspx Ferranti Timeline] {{Webarchive|date=2015-10-03|url=https://web.archive.org/web/20151003002335/http://www.mosi.org.uk/collections/explore-the-collections/ferranti-online/timeline.aspx}} – ''[//en.wikipedia.org/wiki/Museum_of_Science_and_Industry_(Manchester) Museum of Science and Industry] (Accessed 22-02-2012)''</ref> ontwerp en die Grosvenor Gallery stasie oorkant die [[Teems]] in 'n elektriese substasie omskep, wat die weg aangewys het om ouer stasies te integreer in 'n algehele WS stelsel.<ref>Hughes, Thomas P. (1993). Networks of Power: Electrification in Western Society, 1880-1930. Baltimore: The Johns Hopkins University Press. p. 208. [[Spesiaal:Boekbronne/0-8018-2873-2|ISBN 0-8018-2873-2]]</ref>

Vir lae tot medium frekwensies, kan geleiers verdeel word in baie klein draadjies wat almal van mekaar geïsoleer is en die relatiewe posisies van die draadjies word spesifiek gerangskik in die geleierbondel. Geleiers wat op hierdie manier gemaak word staan bekend as Litzdraad.<ref>WireTronic Inc. 2017. ''Litz Wire''. Available at: https://wiretron.com/litz-wire/.</ref>. Dit help om die huideffek te verminder deur meer stroom te forseer om uniform deur die hele dwarssnee van die geleier te laat vloei.

Koaksiale kabels word algemeen gebruik by klankfrekwensies en hoër. 'n Koaksiale kabel het 'n geleidende draad binne-in 'n geleidende buis wat van mekaar geskei word deur 'n diëlektriese laag.<ref>Techopedia. 2018. ''Coaxial Cable''. Available at: https://www.techopedia.com/definition/15981/coaxial-cable.</ref>. Die stroom wat vloei in die binneste geleier is gelyk maar teenoorgesteld aand die stroom op die binne-oppervlak van die buitenste buis. Die elektromagnetiese veld bly dus binne-in die kabel en daar is baie min energie verlore weens straling of koppeling buite die kabel. Koaksiale kabels het aanvaarbaar min verliese vir frekwensies tot swat 5 GHz. Vir [[mikrogolf]] frekwensies hoër as 5 GHz, word die verliese (meestal weens die weerstand van die binneste geleier) te hoog, wat [[golfleier]]<nowiki/>s 'n meer effektiewe medium maak om energie oor te dra.