Kontinentskuiwing: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Argumente: Skakel |
→Ontwikkeling: Skakel |
||
Lyn 41:
Moontlik is die bewegingsmeganisme selfs nou nog nie behoorlik geïdentifiseer nie, maar die aardbewingsones wat in groot mate saamhang met die vulkaniese aktiwiteite by die rûe en die sogenaamde aftreksones (waar een plaat onder ʼn ander na die mantel afgedruk word), toon duidelik sekere grensgebiede in die kors (die litosfeer). Bowendien het die gebruik van sensitiewe magnetometers na die [[Tweede Wêreldoorlog]] die plaatbeweging duidelik getoon Daar is reeds bewys dat die aarde se magnetiese veld deur die loop van die geologiese geskiedenis dikwels van rigting verander het. Die noordpool het met ander woorde met die suidpool plekke geruil.
Tydens seebodemnavorsing het hierdie verskynsel duidelik na vore gekom. Daar bestaan naamlik dun gordels in die oseaniese kors wat volgens die normale polariteit (van vandag) gemagnetiseer is en ander wat in die teenoorgestelde rigting wys. Hierdie [[magnetisme]] word in die rots vasgelê wanneer dit van gesmelte vorm na soliede vorm oorgaan. Daar is vasgestel in watter periodes poolomswaaiing plaasgevind het en daarvolgens kan die ouderdomme van die agtereenvolgende lae bereken word.
Die lae naaste aan die mid-oseaniese rûe is die jongste en die wat die verste daarvan lê, die oudste. Die paleomagnetisme het ook ʼn verdere feit aan die lig gebring. Dit is bekend dat die noordpool nie altyd op presies dieselfde plek gele het nie, maar dit het benewens omswaaiing ook sekere poolswerwinge ondergaan. Die spoor van hierdie poolswerwinge is in die onderskeie periodes in die kontinentrots vasgelê en verskil van kontinent tot kontinent. Die kontinente kon dus nie altyd in dieselfde posisie ten opsigte van mekaar gelê het nie, want anders sou die poolspoor vir almal gelyk moes gewees het. Dit is nou moontlik om die beweging van die kontinente te rekonstrueer.
| |||