Klooster: Verskil tussen weergawes

Die kloostergemeenskappe het hulle vroegste oorspronge in die asketiese lewe van die eerste Christelike gemeentes. Hierdie asketisme was aanvanklik tot die gesin beperk, maar het geleidelik tot 'n afsonderlike godsdienstige wêreld begin ontwikkel wat sedert die 3de eeu as 'n nuwe orde tussen die leke en die klerus bestaan het.<ref>Prinz, Friedrich: ''Kelten, Römer, Germanen. Deutschlands Frühgeschichte''. München: Piper 2007, bl. 244</ref> Die askete was nou afgesonder van hul gesinne en Christelike gemeentes, maar het nogtans 'n deel van die [[Kerk (organisasie)|kerkorganisasie]] gebly. Ondanks die spanninge, wat hierdie besondere status geskep het, was dit dikwels aan die monnike te danke dat die kerk en Christelike leke hul wêreldlike gesindheid laat vaar het en weer op die spirituele betekenis van hul geloof gaan besin het.