Guido van Arezzo: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 38:
In die twaalfde eeu het meer doeltreffende maniere in die ontwikkeling van onderrigmetodes en die leer van musiek ontstaan. Guido van Arezzo se beweerde ontwikkeling van die Guidoniese hand, meer as 'n honderd jaar na sy dood, het musikante toegelaat om 'n spesifieke gewrig of vingerpunt te merk met die [[Gamut (musiek)|gamut]] (ook bekend in die moderne era as die hexakkoord).<ref>Verwysing word benodig|date=Julie 2016|reason=Bonnie Blackburn certainly does not make this outrageous claim. Who in the modern era confuses a six-note system with a twenty-note one?}}</ref>
Die gebruik van spesifieke gewrigte van die hand en vingerpunte het die manier getransformeer waarin 'n mens solmisasie lettergrepe geleer en memoriseer het. Die Guidoniese hand het nie slegs 'n standaardgebruik in die voorbereiding van musiek in die 12de eeu geword nie, maar die metode se gewildheid het meer wydverspreid geraak in die 17de
Die kennis en gebruik van die Guidoniese hand sou 'n musikant toelaat om eenvoudig uit te ruil, intervalle te identifiseer en so by te dra in die gebruik van notasie en die skepping nuwe musiek. Dit was derhalwe vir musikante moontlik om langer seksies van musiek en kontrapunt te memoriseer gedurende opvoerings en die tyd wat spandeer was het aansienlik verminder.<ref>[[Don Michael Randel]], "Guido of Arezzo", ''The Harvard Biographical Dictionary of Music'' (Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press, 1996): 339–40.</ref>
| |||