Wysiging soos op 10:59, 2 Januarie 2019 wysig Sobaka (besprekings \| bydraes) 33 586 edits k →‎Afgeleide vorme: opruim ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 19:41, 30 Mei 2019 wysig maak ongedaan BurgertB (besprekings \| bydraes) Administrateurs 65 437 edits kNo edit summary Nuwer wysiging →
Lyn 28: Ook was die immanente karakter van God 'n probleem vir moraliteit. Om te besluit of iets goed of sleg of sleg is, kan slegs korrek gedoen word deur 'n eksterne kriterium. Die idee dat hierdie wêreld nie voltooi of perfek is nie, dat daar nog steeds sleg is, vereis 'n eksterne, en dus transendente, god. Hierdie transendente god kan dan die toetssteen wees om hierdie wêreld te evalueer. In panteïsme is daar geen toetssteen nie en die onderskeid tussen goed en kwaad val uitmekaar. Panteïsme kan niks met die probleem van die bose doen nie, want selfs die bose is goddelik en lei dus tot immoralisme volgens hierdie redenasie. Ten slotte word gesê dat die panteïsme na 'n onpersoonlike god, deïsme en uiteindelik tot ateïsme lei. Hierdie punt is op een of ander manier verwant aan die vorige een. Om 'n deugdige lewe te bereik, moet 'n mens homself kan toets teen 'n persoonlike god, vir wie hy byvoorbeeld sy sondes kan bely. Panteïsme sluit so 'n god uit en lyk asof dit 'n godbeeld van 'n ~~ongeinteressante~~ongeïnteresseerde god uitbeeld. Met ander woorde, dit toon 'n verhouding met deïsme, wat verklaar dat die wêreld deur 'n god geskep is, maar dat dit nie meer met hierdie wêreld betrokke raak nie. Die panteïstiese heelal lyk dus nie meer van 'n heelal sonder God nie. In daardie sin is panteïsme nie meer as 'n vorm van ateïsme nie. 'n Soortgelyke redenasie kan gevind word in [[Arthur Schopenhauer]] wat dit onvanpas gevind het om die heelal "God" te noem en skryf dat panteïsme dus slegs 'n eufemisme vir ateïsme is. == Sien ook ==

Panteïsme: Verskil tussen weergawes