W. H. Auden: Verskil tussen weergawes

Tydens sy studiejare (1925-1928) aan Christ Church College, [[Oxford]], het Auden veral belangstelling in Ou-Engelse en Middel-Engelse letterkunde getoon. Sy eerste gedigte is in 1928 deur sy vriend en mededigter, [[Stephen Spender]], privaat uitgegee. Hy het eers in 1930 begin naam maak met sy bundel ''Poems,'' en later met ''The orators,'' (1932). Auden was in daardie jare sterk onder die invloed van Freud en Marx. Hy is beskou as die leier van 'n groep linkse digters wat dikwels die Auden-groep of die ''Geslag van Dertig'':genoem is. Die groep het onder andere Stephen Spender, Cecil Day Lewis en Louis MacNeice ingesluit. Die sosiale ellende, wat die gevolg was van die ekonomiese depressie van die vroeë dertigerjare, word veral in Auden se gedigte sterk uitgebeeld. As simboliese agtergrond het hy landskappe wat deur nywerhede geskend is en die besoedelde stede van Wes-Europa en Amerika gebruik.

 

 

In 1939 emigreer Auden na die [[Verenigde State van Amerika|VSA]] en aanvaar Amerikaanse burgerskap in 1946. Tussen 1941 en 1948 skryf hy vier lang gedigte: "New Year letter", "The sea and the mirror", "For the time being" en "The age of anxiety". Vir laasgenoemde ontvang hy die Pulitzerprys in 1948. Die invloed van Freud en Marx het nou plek gemaak vir dié van die twee Christelike denkers Kierkegaard en Niebuhr, en Auden se gedigte sedert die veertigerjare is sterk godsdienstig. In sy werk word die morele dilemma van die mens en die soeke na die sin van die lewe uitgebeeld. Auden se ander werk sluit ook in twee bundels liriese gedigte ''Look stranger!'' (1936) en ''Another time'' (1940). en ander bundels soos ''The shield of Aehilles, Homage to Clio, About the house'' en ''City without walls. The enchafed blood'' (1951) en ''The dyer's hands'' (1962) bevat literêre kritiek, waaronder essays oor Kafka, Rilke, James en Yeats. Tussen 1956 en 1961 was hy professor van poësie aan Oxford. Hy is op 29 September 1973 onverwags in [[Wene]] oorlede.