Sinn Féin: Verskil tussen weergawes

Hoewel Sinn Féin 'n hoe vlak van bekendheid onder kiesers bereik het, het dit weinig werklike ondersteuning gehad. In Augustus 1909 het dit slegs 581 opbetaalde lede in die hele Ierland gehad. 211 was in Dublin, terwyl [[Sligo]] slegs twee lede gehad het, 'n student en 'n winkelier.<ref>Michael Laffan, ''The Resurrection of Ireland: The Sinn Féin Party 1916&mdash;1923 (Cambridge, 1999) p.30.</ref> Teen [[1915]] was dit so insolvent dat die party nie die huur op die party hoofkwartier in Harcourtstraat in [[Dublin]] kon bekostig nie. Die party is gedeeltelik gered deur die wanindruk waaronder die Britse administrasie, wat Ierland uit Dublin-kasteel bestuur het, verkeer het dat dit verantwoordelik was vir die 1916 Opstand, 'n onsuksesvolle poging om 'n Ierse Republiek te vestig, die mislukte samesprekinge in laat 1916 tussen Unioniste en Nasionaliste, onder voorsitterskap van [[David Lloyd George]], om oor selfbestuur ooreen te kom, en die Diensplig Krisis van 1917.

 

 

Leiers van die Opstand wat dit oorleef het onder Éamon de Valera het die party oorgeneem. De Valera het Griffith as president vervang. Dit het byna gelei tot 'n breuk tussen die monargiste en republikeinse vleuels by die 1917 Ard Fheis, kongres, totdat daar in 'n kompromis mosie voorgestel is dat 'n onafhanklike republiek gevestig sou word waarna die inwoners sou kon besluit of hulle 'n monargie of republiek wou hê, onderworpe aan die voorwaarde dat hulle monargie sou kies, geen lid van die Britse Koninklike Familie as monarg sou dien nie.