Simón Bolívar: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) k vertaal nota |
Sobaka (besprekings | bydraes) k →El Libertador: Opruim |
||
Lyn 55:
== ''El Libertador'' ==
Hy het in [[Madrid]] gestudeer en in [[1807]] na sy tuisland Venezuela teruggekeer, nadat [[Napoleon]] sy ouer broer Jozef Bonaparte as koning van Spanje en die Spaanse kolonies benoem het. Hier het hy aan verskeie opstande deelgeneem. In 1812 skryf hy die ''Manifiesto de Cartagena'' (die Cartagena Manifes), tydens sy verblyf in [[Cartagena, Colombia| Cartagena]], in die hedendaagse [[Colombia]], waarheen hy gevlug het, nadat Francisco de Miranda hom in Julie van daardie jaar in [[Caracas]] aan die Spanjaarde oorgegee het.
In 1813 lei hy 'n inval in Venezuela. Op 23 Mei arriveer hy in Mérida, waar hy sy bynaam ''El Libertador'' ('
▲In 1813 lei hy 'n inval in Venezuela. Op 23 Mei arriveer hy in Mérida, waar hy sy bynaam El Libertador ('The Liberator') kry. Op 29-jarige leeftyd het hy reeds generaal geword. Ná 'n veldtog van drie maande het hy op 6 Augustus 1813 Caracas verower, en die Republiek van Venezuela is uitgeroep. Daarna is Bolívar na Colombia, waar hy die nasionaliste gelei het en waar hy Bogota in 1814 verower het.
In die daaropvolgende periode het Bolívar 'n aantal militêre nederlae gely. In [[1815]] moes hy voor die Spanjaarde vlug en na [[Jamaika]] uitwyk, waar hy die [[Haïti]]ese president Alexandre Pétion om hulp gevra het. Hy het finansiële en morele steun van Pétion ontvang om 'n inval-vloot toe te rus om die opstand teen Spanje voort te sit. In ruil daarvoor het Pétion die afskaffing van [[slawerny]] in Venezuela geëis. Met die Haïtiaanse steun en die hulp van die llanero José Antonio Páez, verower Bolívar vanaf 1816 weer die nodige gebiede.
| |||