Nero: Verskil tussen weergawes

Nero se bewind word dikwels verbind met [[tiran]]nie en uitspattigheid.<ref>Galba het Nero se ''luxuria'' gekritiseer, beide wat sy publieke en private oormatige uitgawes betref, tydens die opstand, Tacitus, ''Annale'' I.16; Kragelund, Patrick, "Nero's Luxuria, in Tacitus and in the Octavia", ''The Classical Quarterly'', 2000, pp. 494–515.</ref> Hy is bekend vir 'n aantal terregstellings, insluitend die van sy ma<ref>Verwysings na Nero se moedersmoord word gevind in die ''Sibillynse Orakels'' 5.490–520, in The Monk's Tale van Geoffrey Chaucer se ''[[The Canterbury Tales|Canterbury Tales]]'', en William Shakespeare se ''Hamlet'' 3.ii.</ref> en die waarskynlike moord deur vergiftiging van sy stiefbroer, Britannicus.

 

 

Suetonius meld dat Nero die lier bespeel het terwyl Rome gebrand het, sien Suetonius, ''Die Lewens van die Twaalf Keisers'', Lewe van Nero [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Nero*.html#38 38]; Vir 'n gedetaileerde uiteensetting van hierdie oorgang, sien M.F. Gyles "Nero Fiddled while Rome Burned", ''The Classical Journal'' (1948), pp. 211–217 [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/journals/CJ/42/4/Nero_Fiddled*.html].</ref> en as 'n vroeë vervolger van [[Christene]]. Hy is bekend daarvoor dat hy gevange Christene in sy tuin verbrand het vir nagtelike beligting. Hierdie siening berus op die geskrifte van [[Tacitus]], [[Suetonius]] en [[Cassius Dio]], die vernaamste behoue bronne vir Nero se bewind.