Nero: Verskil tussen weergawes

In 64 is die oorgrote deeldele van Rome vernietig in die [[Groot brand van Rome]]. In 68 het die opstand van [[Vindex]] in [[Gallië]], en die latere uitroeping tot keiser van [[Galba (keiser)|Galba]] in [[Hispania|Hispanië]], Nero uit die kussings gelig. In die aangesig van 'n sluipmoord of terregstelling, het hy op 9 Junie 68 selfmoord gepleeg.<ref>Suetonius berig dat Nero selfmoord gepleeg het in: Suetonius, ''Die Lewens van die Twaalf Ceasars'', Lewe van Nero [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Nero*.html#49 49]; Sulpicius Severus, wat moontlik Tacitus se verlore fragmente as bron benut het, berig oor 'n onsekerheid of Nero selfmoord gepleeg het, Sulpicius Severus, ''Chronica'' II.29, sien ook T.D. Barnes, "The Fragments of Tacitus' Histories", ''Classical Philology'' (1977), p. 228.</ref>

Nero se bewind word dikwels verbind met [[tiran]]nie en uitspattigheid.<ref>Galba het Nero se ''luxuria'' gekritiseer, beide wat sy publieke en private oormatige uitgawes betref, tydens die opstand, Tacitus, ''Annale'' I.16; Kragelund, Patrick, "Nero's Luxuria, in Tacitus and in the Octavia", ''The Classical Quarterly'', 2000, pp. 494–515.</ref> Hy is bekend vir 'n aantal teregstellingsterregstellings, insluitend die van sy ma<ref>Verwysings na Nero se moedersmoord word gevind in die ''Sibillynse Orakels'' 5.490–520, in The Monk's Tale van Geoffrey Chaucer se ''[[The Canterbury Tales|Canterbury Tales]]'', en William Shakespeare se ''Hamlet'' 3.ii.</ref> en die waarskynlike moord deur vergiftiging van sy stiefbroer, Britannicus.