Ionosfeer: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 12:
Die bestaan van die ionosfeer is in 1925 eksperimenteel deur die Amerikaners [[Gregory Breit]] (geb. 1899) en [[Merle Antony Tuve]] (geb. 1901) en die Brit sir [[Edward Victor Appleton]] (1892-1965) aangetoon. Hulle het kort [[radio-impulse]] uitgestuur en die weerkaatsings waargeneem. Deur die pulse op 'n [[ossilloskoop]] te registreer, is vasgestel dat die totale looptyd tussen 0,8 en 0,7 millisekonde was. Die voortplantingsnelheid van 'n radiogolf in ʼn vakuum is dieselfde as die van [[Ligsnelheid|lig (3 x l0<sup>8</sup> m/s)]] en daar is dus bereken dat die ionosfeer op 'n hoogte van tussen 110 en 120 km moet lê. Daar is ook vasgestel dat die gemete hoogte vir verskillende radiofrekwensies verskil en dat geen weerkaatsings bokant 'n sekere frekwensie meer waargeneem word nie.
Verder het die hoogte tussen dag en nag en met seisoene ook gewissel. Breit en Tuve het 'n apparaat bekend as die ionosonde ontwikkel om die hoogte van die ionosfeer te ondersoek. Die apparaat bestaan uit 'n radiosender wat kort pulse uitstuur, en die frekwensie varieer in 'n tydsbestek van enkele minute tussen 1-20 MHz (1 MHz= 10<sup>6</sup> Hz) terwyl 'n ontvanger voortdurend op die sendfrekwensie ingestem bly. Op 'n ossilloskoop word dan ʼn beeld verkry waaruit die weerkaatsingshoogte (
== Ontstaan van die ionosfeer ==
| |||