|
== Agtergrond ==
Dostojefski het in die somer van 1865 die idee van ''Misdaad en Straf'', wat deur die saak van Pierre Francois Lacenaire aangeroer is, bedink. Hy het destyds aan 'n ander projek gewerk getiteld ''The Drunkards'', wat handel oor "die teenswoordige vraagplaag van dronkenskap ... [met] al die gevolge daarvan, veral die dilemma van 'n gesin en die grootmaak van kinders in die omstandighede. ens. ens. " Hierdie tema, wat gesentreer is rondom die verhaal van die Marmeladov-familie, hetvorm die basis van die verhaal van Raskolnikov en sy misdaad gevorm. <ref>Yousef, [http://www.gradesaver.com/classicnotes/titles/crimeandpunishment/about.html About Crime and Punishment]<br />* Fanger (2006), ppbl. 17–18</ref>
Dostojefski het destyds groot bedrae aan krediteure geskuld en terselfdertyd probeer om die gesin van sy broer Mikhail, wat vroeg in 1864 dood is, by te helpstaan. Nadat alle ander opsies misluk het, het DostojewskiDostojefski hom as laaste toevlug tot die uitgewer Mikhail Katkov gewend en 'n voorskot aangevra. <ref>Frank (1994), pbl. 168</ref> Hy het sy verhaal of novelle aangebied (toe hy nog nie aan 'n roman gedink het nie) <ref>Frank, pbl. 170<br />* Peace (2005), pbl. 8<br />* Simmons (2007), pbl. 131</ref> ) vir publikasie in Katkov se maandelikse tydskrif ''The Russian Messenger'' - 'n gesogte publikasie wat enig in sy soort was, en die uitlaatklep vir sowel [[Iwan Toergenef]] sowel as [[Leo Tolstoi]] was. Dostojefski, wat in die vroeë 1860<nowiki>'s in verskeie polemieke met Katkov betrokke was, het nog nooit tevore iets by die tydskrif gepubliseer nie. In 'n brief aan Katkov wat in September 1865 geskryf is, het Dostojefski aan hom verduidelik dat die werk handel oor 'n jong man wat hom oorgee aan ''"sekere vreemde, 'onafgehandelde'</nowiki> idees, wat maar nog in die lug ronddryf." <ref>Miller (2007), pbl. 58<br />* Peace (2008), pbl. 8</ref> Hy het beplan om die morele en sielkundige gevare van die ideologie van "radikalisme" te ondersoek, en het gemeen dat die konserwatiewe Katkov hom aangetrokke sou voel tot die projek. <ref>Frank (1994), pbl. 179</ref> In briewe wat in November 1865 geskryf is, het 'n belangrike konsepsuele verandering plaasgevind: "die <nowiki>''</nowiki>verhaal<nowiki>''</nowiki> het 'n <nowiki>''</nowiki>roman<nowiki>''</nowiki> geword". Van toe af is na ''misdaad en straf'' as 'n roman verwys. <ref>Miller (2007), ppbl. 58–59</ref> {{Aanhalingskas}} In die volledige uitgawe van Dostojefski se werk wat in die [[Sowjetunie]] gepubliseer is, het die redakteurs die skrywer se notaboeke vir ''Misdaad en Straf'' weer saamgestel in 'n reeks wat min of meer ooreenstem met die verskillende stadia van die skryf van die roman. As gevolg van hierdie werk bestaan daar nou 'n fragmentariese werkskonsep van die verhaal, of novelle, soos dit aanvanklik bedink is, sowel as twee ander weergawes van die teks. Dit word onderskei as die ''Wiesbaden-uitgawe'', die ''Petersburg-uitgawe'' en die ''finale plan'', wat die verskuiwing vanaf 'n eerstepersoonsverteller na die eietydse derdepersoonsvertellingsvorm wat deur Dostojefski uitgevindontdek is, behels. <ref>DostoevskyDostojefski initiallyhet consideredaanvanklik fourvier first-personeerstepersoonsplanne plansoorweeg: a'n memoir writtenwat bydeur Raskolnikov geskryf is, hissy confessionbekentenis recordedwat eightagt daysdae afterná thedie murdermoord aangeteken is, hissy diarydagboek begunwat fivevyf daysdae afterna thedie murder,moord andbegin ais, mixeden form'n ingemengde whichvorm thewaarin firstdie halfeerste washelfte in thedie formvorm ofvan a'n memoirmemoire, anden thedie secondtweede halfhelfte in thedie formvorm ofvan a'n diarydagboek (Rosenshield (1973), pbl. 399) geskryf is.</ref> Die ''Wiesbaden-uitgawe'' isfokus geheel en al gefokus op die morele en sielkundige reaksies van die verteller na die moord. Dit val ongeveer saam met die verhaal wat Dostojefski in sy brief aan Katkov beskryf het, en is geskryf in die vorm van 'n dagboek, enwat stem ooreenooreenstem met wat uiteindelik deel 2 sou word. <ref>Carabine (2000), pbl. x<br />* Frank (1994), ppbl. 170–72<br />* Frank (1995), pbl. 80</ref> {{Aanhalingskas|width=40%|align=left|quote=I wrote [this chapter] with genuine inspiration, but perhaps it is no good; but for them[,] the question is not its literary worth, they are worried about its morality. Here I was in the right—nothing was against morality, and even quite the contrary, but they saw otherwise and, what's more, saw traces of nihilism ... I took it back, and this revision of a large chapter cost me at least three new chapters of work, judging by the effort and the weariness; but I corrected it and gave it back.|source=— Dostoevsky's letter to A.P. Milyukov<ref>Frank (1994), p. 185</ref>}} Die vraag waarom Dostojefski besluit het om sy aanvanklike weergawe te laat vaar bly egter bespiegeling. Volgens Joseph Frank "is een moontlikheid dat sy protagonis buite die grense wat oorspronklik vir hom bedoel was begin ontwikkel het". <ref>Frank (1994), 174</ref> Die notaboeke dui aan dat Dostojefski bewus geword het van die ontstaan van nuwe aspekte van Raskolnikov se karakter soos wat die intrige ontwikkel het, en dat hy die roman gestruktureer het in ooreenstemming met hierdie "metamorfose". <ref>Frank (1994), p. 177</ref> Die finale weergawe van ''Misdaad en Straf'' het eers tot stand gekom toe Dostojefski in November 1865 besluit het om sy roman in die derde persoon op te stel. Hierdie verskuiwing was die kulminasie van 'n lang stryd wat teenwoordig was in al die vroeë stadiums van samestelling. <ref>Frank (1994), pp. 179–80, 182</ref> Nadat hy eers finaal besluit het, het Dostojefski van voor af begin skryf en kon hy gedeeltes van die vroeë manuskrip maklik in die finale teks integreer. Frank sê dat hy nie, soos wat hy aan Wrangel vertel het, alles wat hy vroeër geskryf het verbrand het nie. <ref>Frank (1994), pp. 170, 179–80, 184<br />* Frank(1995), p. 93<br />* Miller (2007), pp. 58–59</ref>
{{Aanhalingskas|width=40%|align=left|quote=Ek het [hierdie hoofstuk] met opregte inspirasie geskryf, maar miskien is dit nie goed nie; die vraag is nie die letterkundige waarde daarvan nie, hulle is bekommerd oor die moraliteit daarvan. Hier was ek reg-niks was teen die moraliteit nie, dit is net die teenoorgestelde, maar hulle het dit anders gesien en, wat meer is, ook spore van nihilisme gesien ... Ek het dit teruggeneem, en die hersiening van 'n groot hoofstuk het my ten minste drie nuwe hoofstukke se werk gekos, te oordeel aan die inspanning en die vermoeiing; maar ek het dit reggemaak en teruggegee.|source=— Dostojefski se brief aan A.P. Milyukov<ref>Frank (1994), bl. 185</ref>}}
Dostojefski was onder groot druk om ''Misdaad en straf'' betyds klaar te maak aangesien hy terselfdertyd betrek is om <nowiki>''</nowiki>Die Dobbelaar" vir [[ Fjodor Stellovsky |Stellovsky]] af te handel, wat strawwe voorwaardes opgelê het. Anna Snitkina, 'n [[Snelskrif|stenograaf]] wat later die vrou van Dostojefski geword het, was van groot hulp tydens hierdie moeilike taak. <ref>Frank (1995), p. 39<br />* Peace (2005), p. 8</ref> Die eerste deel van ''Misdaad en Straf'' verskyn in die Januarie 1866-uitgawe van ''The Russian Messenger'', en die laaste deel in Desember 1866. <ref>Simmons (2007), p. 131</ref> ▼
Waarom Dostojefski besluit het om sy aanvanklike weergawe te laat vaar bly egter net bespiegeling. Volgens Joseph Frank "is een moontlikheid dat sy protagonis buite die grense wat oorspronklik vir hom bedoel was begin ontwikkel het". <ref>Frank (1994), 174</ref> Die notaboeke dui aan dat Dostojefski bewus geword het van die ontstaan van nuwe aspekte van Raskolnikov se karakter soos wat die intrige ontwikkel het, en dat hy die roman gestruktureer het in ooreenstemming met hierdie "metamorfose". <ref>Frank (1994), bl. 177</ref> Die finale weergawe van ''Misdaad en Straf'' het eers tot stand gekom toe Dostojefski in November 1865 besluit het om sy roman in die derde persoon op te stel. Hierdie verskuiwing was die kulminasie van 'n lang stryd wat teenwoordig was in al die vroeë stadiums van samestelling. <ref>Frank (1994), bl. 179–80, 182</ref> Nadat hy eers finaal besluit het, het Dostojefski van voor af begin skryf, en kon hy gedeeltes van die vroeë manuskrip maklik in die finale teks integreer. Frank sê dat hy nie, soos wat hy aan Wrangel vertel het, alles wat hy vroeër geskryf het verbrand het nie. <ref>Frank (1994), bl. 170, 179–80, 184<br />* Frank(1995), bl. 93<br />* Miller (2007), bl. 58–59</ref>
▲Dostojefski was onder groot druk om ''Misdaad en straf'' betyds klaar te maak , aangesien hy terselfdertyd betrek is om <nowiki>''</nowiki>"Die Dobbelaar" vir [[ Fjodor Stellovsky |Stellovsky]] af te handel, wat strawwe voorwaardes opgelê het. Anna Snitkina, 'n [[Snelskrif|stenograaf]] wat later die vrou van Dostojefski geword het, was van groot hulp tydens hierdie moeilike taak. <ref>Frank (1995), pbl. 39<br />* Peace (2005), pbl. 8</ref> Die eerste deel van ''Misdaad en Straf'' verskyn in die Januarie 1866-uitgawe van ''The Russian Messenger'', en die laaste deel in Desember 1866. <ref>Simmons (2007), pbl. 131</ref>
== Karakters ==
|
