Proteaceae: Verskil tussen weergawes

Die bekendste hiervan is die asemrowende ''[[Serruria florida]]'' (bergbruidjie). Die blom is in die berge van [[Franschhoek]] deur die Sweedse botanis [[Carl Peter Thunberg]] ontdek en in  [[1781]] geïllustreer en beskrywe. Meer as honderd jaar lank was hierdie pragtige proteasoort blykbaar “uitgesterf”, want dit is eers in [[1891]] weer deur prof. P. MacOwan herontdek. Toe die Nasionale Botaniese Tuin, [[Kirstenbosch]], in 1916 tot stand gekom het, is die plantjies gekweek en die saad versprei sodat die ''Serruria florida'' vandag in die tuin van feitlik elke liefhebber van inheemse plante aangetref word en selfs so ver van sy natuurlike groeiplek soos [[Australië]] en [[Nieu-Seeland]] met groot welslae gekweek word. Maar in die gebied van sy oorsprong, die Franschoekse berge, bly die ''Serruria florida'' een van die seldsaamste plante, met net enkele struike wat nog hier en daar groei.

Maar in die gebied van sy oorsprong, die Franschoekse berge, bly die ''Serruria florida'' een van die seldsaamste plante, met net enkele struike wat nog hier en daar groei. Die legendariese moerasroos (''[[Orothamnus zeyheri]]'') met sy roosagtige blomknoppe en dieprooi, half deurskynende skutblare, was in [[1975]] in die nuus toe dit die eerste keer reggekry is om hom buite sy natuurlike omgewing in die Botaniese Tuin van die [[Universiteit Stellenbosch|Universiteit van Stellenbosch]] te kweek en so van uitsterwing te red. Die struik word op enkele hoë bergspitse in die distrik [[Caledon]] aangetref. Dit groei net in suur, turfagtige grond op koel, suidliggende hange wat voortdurend klam bly, 'n toestand wat feitlik onmoontlik is om na te boots. Die moerasroos is kort daarna ook deur die Kaaplandse Departement van Natuur- en Omgewingsbewaring in die Jonkershoek-Natuurbewaringstasie gekweek deur dit op die onderstok van 'n speldekussingprotea te ent. Die moerasrose op Stellenbosch blom gereeld en produseer saad.