Gerard Manley Hopkins: Verskil tussen weergawes

Hopkins het klassieke studies aan Balliol College, Oxford (1863-1867) geneem. <ref Name="Gardnerxvii">W. H. Gardner (1963), ''Gerard Manley Hopkins: Poems and prose'' Penguin p. xvii.</ref> Hy begin sy tyd in Oxford as ywerige sosiale vlinder en produktiewe digter, maar dit wil voorkom asof hy ontstel is deur die gevolglike veranderinge in sy gedrag. In Oxford het hy 'n lewenslange vriendskap gesmee met Robert Bridges (later die digter-laureaat van die Verenigde Koninkryk), wat van belang sou wees in sy ontwikkeling as digter en in die vestiging van sy nadoodse lof. <ref Name = "Gardnerxvii" /> Hopkins was diep onder die indruk van die werk van Christina Rossetti, en sy het een van sy grootste kontemporêre invloede geword nadat sy hom in 1864 ontmoet het. <ref Name = "Gardnerxviii"> Gardner, WH (1963) ''Gerard Manley Hopkins: Poems and prose'' Penguin p. xviii. </ref> Gedurende hierdie tyd studeer hy by die vooraanstaande skrywer en kritikus Walter Pater, wat hom in 1866 tutor en 'n vriend gebly hetbly totdat Hopkins in September 1879 Oxford verlaat het. <ref name="PF"/> <ref>Gerald Monsman, "Pater, Hopkins and the self", ''Victorian Notes'', 1974.</ref>

Hopkins het in 'n joernaalinskrywingdagboekinskrywing van 6 November 1865 'n asketiese doelwit vir sy lewe en werk verklaar. "Op hierdie dag het ek deur God se genade besluit om alle skoonheid prys te gee totdat ek Sy toestemming ontvang het." <ref>JoernaalinskrywingDagboekinskrywing (6 November 1865), soos gerapporteer in In ''Extremity: A Study of Gerard Manley Hopkins'' (1978) deur John Robinson, bl. 1.</ref> Op 18 Januarie 1866 het Hopkins sy mees asketiese gedig, getiteld ''The Habit of Perfection'', geskryf. Op 23 Januarie het hy poësie ingesluit in die lys van dinge wat tydens [[Lent]] opgegee moet word. In Julie besluit hy om [[Rooms-Katoliek|Katoliek]] te word en reis in September na Birmingham om die leier van die Oxford-bekeerlinge, John Henry Newman, te raadpleeg. <ref Name = "Gardnerxviii" /> Hy het hom op 21 Oktober 1866 na die Rooms-Katolisisme bekeer.

DieSy besluit om hom te bekeer het hom van sy familie en van 'n aantal van sy kennisse vervreem. Na sy graduering in 1867 is Hopkins deur Newman van 'n onderwyspos aan die Oratorium in Birmingham voorsien. Terwyl hy daar was, het hy die viool begin studeer. Op 5 Mei 1868 besluit Hopkins met beslistheid ''"om 'n gelowige te wees". Minder as 'n week later het hy 'n vuur van sy gedigte gemaak en digkuns bykans sewe jaar lank prysgegee. Hy het ook die bediening betree en besluit om 'n JesuïtJesuïet te word. Hy het egter eers [[Switserland]] besoek, wat Jesuïete destyds amptelik verbied het. <ref name="PF"/><ref name="ReferenceA"> P. Kitchen, ''Gerard Manley Hopkins'', Londen, 1978.</ref>

Hopkins het sy tydperk as Jesuïet in September 1868 in Parkstead (Manresa) House, Roehampton, begin. Twee jaar later verhuis hy na St Mary's Hall, Stonyhurst, vir sy filosofiese studies, waar hy geloftes van armoede, kuisheid en gehoorsaamheid op 8 September 1870 afgelê hetaflê. <ref>{{cite web |url=http://www.gerardmanleyhopkins.net/about/gerard_manley_hopkins.html |title=Gerard Manley Hopkins, Poet Priest Artist Writer Musician |work=Gerard Manley Hopkins' poems to music |first=Sean |last=O'Leary |accessdate=15 Mei 2017 |date=Julie 2006}}</ref> Hy het gevoel dat sy belangstelling in poësie hom daarvan weerhou het om hom ten volle aan godsdiens te wy. Toe hy egter Duns Scotus in 1872 gelees hetlees, hetsien hy egter ingesienin dat die twee nie in konflik met mekaar hoef te wees nie. <ref> [http://www.victorianweb.org/authors/hopkins/hopkins12.html Gerard Manley Hopkins: A Brief Biography ] Glenn Everett, PhD. </ref> Hy hetgaan voortgegaanvoort om 'n gedetailleerde dagboek tussen 1868 en 1875 by te hou. Hy was egter nie in staat daartoe om sy begeerte om die natuurlike wêreld te beskryf te onderdruk nie, en het ook musiek geskryf, geskets en vir kerklike geleenthede enkele "verse" geskryf, "soos hy hulle noem. Hy sou later preke en ander godsdienstige stukke skryf.

In 1874 keer Hopkins terug na Manresa House om klas te gee in klassieke studies. Terwyl hy in die Jesuïete huis van teologiese studies, St Beuno's College, naby St Asaph in [[Wallis|Noord-Wallis]], gestudeer het, is hy deur sy leraar gevra om 'n gedig ter herdenking van die sinking van 'n Duitse skip intydens 'n storm te gedenk. In 1875 word hy dus weer oortuig om poësie te skryf en 'n lang gedig te skryf getiteld ''"The Wreck of the Deutschland"''. Die werk is geïnspireer deur die "Deutschland" voorval van 1866, te wete 'n maritieme ramp waarin 157 mense gesterf het, waaronder vyf Franciskaanse nonne wat Duitsland verlaat het weens onderdrukkende anti-Katolieke wette (sien die begrip ''Kulturkampf''). Die werk vertoon godsdienstige bekommernisse sowel as sommige van die ongewone ritmes van sy daaropvolgende poësie wat nie in sy enkele oorblywende vroeë werke aanwesig was nie. Dit beeld nie net die dramatiese gebeure en heldedade uit nie, maar bevat ook die digter se versoenende uitbeelding vanjeens die verskriklike gebeure meten God se hoër doel. Die gedig is aanvaar, maar nie deur 'n Jesuïete-publikasie gedruk nie. Hierdie verwerping het sy twyfel oor sy poësie gevoed. Die grootste deel van sy poësie het tot ná sy dood ongepubliseer gebly.

Hopkins het die asketiese en beperkende leefwyse van 'n Jesuïet gekies, en was by tye besonders terneergedruk en somber. Die briljante student wat Oxford verlaat het met 'n eersteklas honneursgraad, het sy finale teologie-eksamen gedruip. In 1877 skryf hy ''"God's Grandeur"'', 'n reeks sonnette wat ''"The Starlight Night"'' insluit. In Oktober 1877, nie lank nadat hy ''"The Sea and the Skylark"'' voltooi het nie, en slegs 'n maand nadat hy tot priester verorden is, het Hopkins 'n aanvang geneem met sy pos as onderpriester en leraar by St St Mary's College naby Sheffield. In Julie 1878 word hy kurator by die Jesuïete-kerk in Mount Street, Londen, en in Desember dié van St Aloysius's Church, Oxford. Hierna verhuis hy na onderskeidelik Manchester, Liverpool en Glasgow. <ref name="PF"/> Terwyl hy in Oxford gedien hetdien, word hy 'n stigterslid van ''The Newman Society'', 'n vereniging wat in 1878 gestig is vir Katolieke lede van die [[Universiteit van Oxford]]. Hy gee onderrig in [[Grieks]] en [[Latyn]] aan Mount St Mary's College, Sheffield, en Stonyhurst College, Lancashire.

In die laat 1880's ontmoet Hopkins Vader Matthew Russell, die Jesuïete stigter en redakteur van die ''Irish Monthly'' tydskrif, wat hom voorstel aan Katharine Tynan en [[W. B. Yeats]]. <ref>{{Cite publication |first1=Norman |last1=White |authorlink=Norman White |url=https://academic.oup.com/nq/article-abstract/32/3/363/1169956?redirectedFrom=fulltext |title=A Newly Discovered Version of a Verse Translation by Gerard Manley Hopkins |journal=Notes and Queries |volume=32 |issue=3 |date=September 1985 |pages=363–364 | publisher=Oxford University Press |access-date=June 17, 2020 |doi=10.1093/notesj/32.3.363 |issn=0029-3970 |oclc=6941186639 |language=en-UK |via=[http://archive.is/oAxjI archive.is]}}</ref> In 1884 word hy professor in [[Grieks]] en [[Latyn]] aan University College Dublin. <ref>New English key notes 2013 Mentor boeke Dublin</ref> Sy Engelse wortels en sy onenigheid met die Ierse politiek van die tyd, sowel as sy eie klein statuur (5 voet 2 duim), onbeskaamde aard en persoonlike eienaardighede het beteken dat hy nie 'n besondere effektiewe onderwyser was nie. Dit, sowel as sy isolasie in Ierland, het sy droefgeestigheid verdiep. Sy gedigte van die tyd, soos ''"I Wake and Feel the Fell of Dark, not Day"'', weerspieël hierdie stemming. Die gedigte het weldra bekendgestaan as die ''"terrible sonnets"'', nie vanweë hul kwaliteit nie, maar omdat hulle volgens Hopkins se vriend, Canon Richard Watson Dixon, die "verskriklike kristal" bereik het, met ander woordebedoelende dat hulle die melancholiese verwerping gekristalliseer het wat die latere deel van Hopkins se lewe gekenmerk het.