Gerard Manley Hopkins: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 46:
Hopkins het die asketiese en beperkende leefwyse van 'n Jesuïet gekies, en was by tye besonders terneergedruk en somber. Die briljante student wat Oxford verlaat het met 'n eersteklas honneursgraad, het sy finale teologie-eksamen gedruip. In 1877 skryf hy ''"God's Grandeur"'', 'n reeks sonnette wat ''"The Starlight Night"'' insluit. In Oktober 1877, nie lank nadat hy ''"The Sea and the Skylark"'' voltooi nie, en slegs 'n maand nadat hy tot priester verorden is, het Hopkins 'n aanvang geneem met sy pos as onderpriester en leraar by St St Mary's College naby Sheffield. In Julie 1878 word hy kurator by die Jesuïete-kerk in Mount Street, Londen, en in Desember dié van St Aloysius's Church, Oxford. Hierna verhuis hy na onderskeidelik Manchester, Liverpool en Glasgow.<ref name="PF"/> Terwyl hy in Oxford dien, word hy 'n stigterslid van ''The Newman Society'', 'n vereniging wat in 1878 gestig is vir Katolieke lede van die [[Universiteit van Oxford]]. Hy gee onderrig in [[Grieks]] en [[Latyn]] aan Mount St Mary's College, Sheffield, en Stonyhurst College, Lancashire.
In die laat 1880's ontmoet Hopkins Vader Matthew Russell, die Jesuïete stigter en redakteur van die ''Irish Monthly'' tydskrif, wat hom voorstel aan Katharine Tynan en [[W. B. Yeats]]. <ref>{{Cite publication |first1=Norman |last1=White |authorlink=Norman White |url=https://academic.oup.com/nq/article-abstract/32/3/363/1169956?redirectedFrom=fulltext |title=A Newly Discovered Version of a Verse Translation by Gerard Manley Hopkins |journal=Notes and Queries |volume=32 |issue=3 |date=September 1985 |pages=363–364 | publisher=Oxford University Press |access-date=June 17, 2020 |doi=10.1093/notesj/32.3.363 |issn=0029-3970 |oclc=6941186639 |language=en-UK |via=[http://archive.is/oAxjI archive.is]}}</ref> In 1884 word hy professor in [[Grieks]] en [[Latyn]] aan University College Dublin. <ref>New English key notes 2013 Mentor boeke Dublin</ref> Sy Engelse wortels en sy onenigheid met die Ierse politiek van die tyd, sowel as sy eie klein statuur (5 voet 2 duim), onbeskaamde aard en persoonlike eienaardighede het beteken dat hy nie 'n besondere effektiewe onderwyser was nie. Dit, sowel as sy isolasie in Ierland, het sy droefgeestigheid verdiep. Sy gedigte van die tyd, soos ''"I Wake and Feel the Fell of Dark, not Day"'', weerspieël hierdie stemming. Die gedigte het weldra bekendgestaan as die ''"terrible sonnets"'', nie vanweë hul kwaliteit nie, maar omdat hulle volgens Hopkins se vriend, Canon Richard Watson Dixon, die "verskriklike kristal" bereik het, bedoelende dat
==Invloed op andere==
| |||