Louis Couperus: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Lyn 52:
Aangesien Couperus en die uitgewer L.J. Veen nie kon ooreenkom oor Couperus se betaling nie, het Couperus daarna ''Schimmen van schoonheid'' en ''Antiek Toerisme'' by die uitgewer Van Holkema en Warendorf gepubliseer. In Rome het Couperus die Museo Barracco di Scultura Antica, San Saba, Rome, die Villa Madama en die [[Kolosseum]] (onder andere) besoek. Hy het ook die Borgia-woonstel besoek en 'n aantal sketse oor [[Lucrezia Borgia|Lucrezia]] en [[Pinturicchio]], wat haar geskilder het, geskryf. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.385}} In 1911 het hy 'n skets geskryf wat in ''Groot Nederland'' gepubliseer is oor Sienna en Ostia Antica. Hy het Marie-Louis-Antoine-Gaston Boissier se ''Promenades archéologiques'' gelees en tydsame wandelinge onderneem deur die antieke ruïnes van [[Rome]]. Hy het ook die tentoonstelling in die Accademia di Belle Arti Firenze in Florence besoek, waar ook Nederlandse skilders hul werk ten toon gestel het. Hier het hy Willem Steelink, Jr. en Arnold Marc Gorter ontmoet, wat hom hartlik verwelkom het. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.388}}<ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.393}} Couperus het die winter van 1911–1912 in Florence deurgebring; intussen het die Eerste Balkanoorlog (Grieks-Turkse oorlog) uitgebreek en ook die lewe in Florence ontwrig. Couperus het 'n skets getiteld ''De jonge held'' geskryf oor die seun van vriende in Italië wat gewond van die front teruggekeer het. <ref name="BastetBiography"/> {{rp|p.405}} In Desember het Couperus en sy vrou na [[Sisilië]] vetrek, maar 'n rukkie in [[Orvieto]] vertoef waar hulle in dieselfde hotel tuisgegaan het wat Bertel Thorvaldsen op 'n keer besoek het. Hierna het hulle na Napels gereis waar Couperus die [[Farnese Hercules]] bewonder het, wat hom geïnspireer het om sy volgende roman, ''Herakles'', te begin skryf. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.411}}
Die eerste hoofstukke van ''Herakles'' het gedurende die eerste helfte van 1912 in ''Groot Nederland'' verskyn. Couperus het daarna in Sisilië gebly, waar hy [[Syracuse]], [[Sisilië]] en [[Messina, Italië|Messina]] besoek het; hy en sy vrou het toe teruggekeer na Florence. Gedurende hierdie tydperk het hy [[Pisa]] besoek en na Venesië gereis waar hy die inhuldiging van die destyds gerestoureerde Sint Markus-kloktoring bygewoon het en daaroor geskryf het in sy skets ''Feest van San Marco''. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.416}} Intussen het die uitgewer LJ Veen 'n positiewe antwoord gegee op Couperus se vraag of hy bereid sou wees om die gebundelde sketse te publiseer. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.420}} As 'n resultaat het ''Uit blanke steden onder blauwe lug'' in 1912 en 1913 in twee dele verskyn. Couperushet van Venesië na [[Igis]] en na [[München]] gereis waar hy 'n opvoering van [[Pedro Calderón de la Barca|Calderón]] se ''El mayor encanto, amor'' in die Künstler-teater bygewoon het, asook 'n opvoering van [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] se ''Don Giovanni'' in die Residenz-Theater. Toe Couperus sy 50ste verjaardag gevier het, het ''Het Vaderland'' hulde aan hom gebring deur sy vriende en bewonderaars lofwaardige redes te laat publiseer. Hierdie vriende en bewonderaars het onder andere Frans Bastiaanse, Emmanuel de Bom, Henri van Booven, Ina Boudier-Bakker, Marie Joseph Brusse (die vader van Kees Brusse), [[Herman Heijermans]] en [[Willem Kloos]] ingesluit.
Op 29 September 1913 het Johan Hendrik Ram homself om die lewe gebring met 'n koeël deur sy kop. Couperus het later daardie jaar teruggekeer na Florence en die [[Futurisme]] vergadering van 12 Desember bygewoon, waarby ook deur Giovanni Papini en Filippo Tommaso Marinetti bygewoon is, na wie aartappels gegooi is. Couperus het hulle vir hul waagmoed bewonder, ondanks die feit dat die publiek soveel geraas het dat hulle amper nie gehoor kon word nie. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.457}} Hy het ook die [[Mona Lisa]], wat gevind is nadat dit gesteel is, by die [[Uffizi]] gaan besigtig. <ref name="BastetBiography"/>{{rp|p.458}} In hierdie jare het hy begin om Giovanni Papini se ''Un uomo finito'' te lees; hy het die nuwe literêre beweging waartoe Papini behoort het met dié van die [[Tachtigers|19de eeuse Nederlandse letterkunde ]] in Nederland vergelyk. Hy het 'n artikel oor Papini se boek, wat hy briljant, 'n byna perfekte boek, genoem het, geskryf, en Papini met Lodewijk van Deyssel vergelyk. Papini en Couperus het mekaar in Florence ontmoet en Couperus het gevind dat Papini taamlik skaam was. <ref name="BastetBiography" />{{rp|p.460}} Intussen het Elisabeth Couperus-Baud Pio Baroja se ''La ciudad da la niebla'' vertaal. Gedurende hierdie tyd is Couperus se '''Wreede portretten'' in ''Het Vaderland'' gepubliseer. De ''Wrede portretten'' was 'n reeks profiele van pension gaste wat Couperus tydens sy reise in Rome en elders ontmoet het. Hy het ook 'n ontmoeting met die Nederlandse aktrise Theo Mann-Bouwmeester gehad, wat voorgestel het dat ''Langs lijnen van geleidelijkheid'' na 'n toneelstuk verwerk word; hoewel hierdie plan nie vir Couperus verwerklik is nie, het dit nuwe moontlikhede vir sy boeke geopen. <ref name="BastetBiography" />{{rp|p.467}}
| |||