Ferdinand Augustijn Snellaert: Verskil tussen weergawes

'''Ferdinand Augustijn Snellaert''' ([[21 Julie]] [[1809 in]], [[Kortrijk]] - [[3 Julie]] [[1872 in]], [[Gent]] ) was 'n [[VlaandereVlaminge|Vlaamse]] skrywer.

Snellaert studeer geneeskunde aan die [[Universiteit Utrecht|Universiteit van Utrecht]] (1827–1829) en word die offisier van geneeskunde vir die Nederlandse leër (1830 – 1835). Na sy ontslag studeer hy aan die Universiteit van Gent (1836–1837), en word hierna 'n algemene praktisyn in [[Gent]] .

Snellaert hetword weldra aktief geword in die [[Vlaamse Taalbeweging|Vlaamse beweging]]. Hy stig die ''Maetschappy van Vlaemsche Letteroefening De Tael is gantsch het Volk'', en neem deel aan verskeie Vlaamse aksies, soos die ''Vlaams petitionnement'' (1840), die ''Kunst- en Letterblad'' (1840), die ''Nederlandse taal- en letterkundige konferensies'' (vanaf 1849), die ''Rapport van de Grievencommissie'' (1856–1859) en die ''Vlaemsch Verbond'' (1861).

In 1847 volg hy sy vriend [[Jan Frans Willems]] op as lid van die Koninklike Belgiese Akademie in [[Brusselse Hoofstedelike Gewes|Brussel]], waar hy die Vlaamse saak verteenwoordig, en een van die medestigters van die Wiilemsfonds''Willemsfonds'' word. In 1849, tydens die eerste ''Nederlandse taal- en letterkundekonferensie'', hetgee hy die openingsrede gehou, waar hy aangevoer hetaanvoer dat alle moontlike middele gebruik moesmoet word om ''die gees van die volk'' te ''versterk, en dat ons diegene moes beveg wat teen die ontwikkeling van die gees van die mense was''. Daar is geglo dat taal 'n belangrike instrument is om die karakter van die mense te beïnvloed.

In die eerste helfte van die 1850's hetprobeer Snellaert probeer om 'n setel in die stadsraad te verower met die steun van die gematigde Société l'Union en die progressiewes van die koerant Broedermin. As gevolg van die verkiesingsege van Judocus Delehaye hetverkies hy egter verkies om by die Liberale Associatie aan te sluit, waar hy vir 'n kort tydjie 'n sleutelfiguur van die pro-Vlaamse groep was. Hy hetslaag egter nie daarin geslaag om deur te breuk nie. Sy volgelinge, waaronder Jacob Heremans en veral Julius Vuylsteke, het van hom weggedraai toe dit duidelik geword het dat Snellaert, teleurgesteld deur die houding van die Liberale Associatie, weer daaraan begin dink het om 'n ideologies neutrale Vlaamse party te stig. Ondanks bemiddeling deur Adolphe Pierre Sunaert, het Snellaert in Oktober 1860 meten die Liberale Associatie gebreukse paaie in Oktober 1860 geskei, wat gelei het tot 'n breuk tussen die Gentse liberale en die liberale, pro-Vlaamse Snellaert. 'n Soortgelyke konflik het in 1861 ontstaan in die Vlaemsch Verbond waarvan Snellaert 'n medestigter was. Die liberale groep het dit onmoontlik gemaak om hierdie politiek neutrale Vlaamse vereniging in stand te hou en sou in 1866 die Vlaamsche Liberale Vereeniging stig.