Charles Montesquieu: Verskil tussen weergawes

In die hoofstuk "Oor die Engelse staatsinrigting" kom Montesquieu tot die gevolgtrekking dat dit moontlik was deur die skeiding van die magte. In hierdie leer van die [[trias politica]] gaan dit om die drietal van die wetgewende gesag, die uitvoerendie gesag en die regsprekende gesag. 'n Sterk topklas was volgens hom noodsaaklik om magsmisbruik te voorkom. Die drie magte moet mekaar kontroleer en voorkom dat één mag die oorhand verkry. Hulle dien om die vryheid en gelykheid van die burger te behou. Die dertien Parlemente van Frankryk was volgens Montesquieu 'n manier om koninklike despotisme teen te gaan.

 

 

As antwoord op die kritiek wat in die daaropvolgende jare op ''De l'Esprit dies Lois'' geuiter word skryf Montesquieu in [[1751]] 'n verdediging hiervan, die ''Défense de l'Esprit dies Lois''. In [[1754]] – 'n jaar voor sy dood publieer hy sy laatste geskrif van belang, ''Arsace et Isménie'', 'n werk wat enige ooreenkoms vertoon met die ''Télémaque'' van Fénelon.