Henry Wadsworth Longfellow: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 26:
Longfellow was 18 jaar lank voorsitter van Harvard se program vir moderne tale, en verlaat in 1854 die onderwys. In 1855, met Henry Rowe Schoolcraft se twee boeke oor die Indiese stamme van Noord-Amerika as basis en die Finse epos Kalevala as medium, skep hy "''The Song of Hiawatha''" (1855). Dit vind dadelik aanklank by die publiek. Hiawatha is 'n Ojibwa-Indiaan, wat na verskillende mitiese prestasies sy mense se leier word en met Minnehaha trou, voordat hy na die Eilande van die Geseëndes vertrek. Beide die gedig en die meter was al dikwels voorwerpe van parodie. Longfellow se omvangryke gedig, getiteld "''The Courtship of Miles Standish''" (1858), was ook 'n groot sukses. Sy tweede vrou se dood in 1861, nadat sy per ongeluk haar rok aan die brand steek, dompel hom in rou. Hierna is hy gedryf deur 'n behoefte aan geestelike verligting en vertaal hy [[Dante Alighieri]] se Goddelike Komedie, wat een van die mees noemenswaardige vertalings van die werk op daardie tydstip is. Hy skryf ook ses sonnette oor Dante, wat van sy beste gedigte is.
''The Tales of a Wayside Inn'', wat rofweg geskoei is op die [[Canterbury Tales]] van [[Geoffrey Chaucer]] en in 1863 gepubliseer is, onthul sy talent vir vertellings. Die eerste gedig, getiteld "''Paul Revere's Ride''", het 'n nasionale gunsteling geword. Hierdie volksballade is geskryf in 'n anapestiese tetrameter wat bedoel is om aan 'n perd se galop te herinner. Dit roep 'n held van die [[Amerikaanse Vryheidsoorlog|Amerikaanse Rewolusie]] en sy beroemde "middernagtelike rit" op
Gedurende sy leeftyd is Longfellow beide tuis sowel as in die buiteland bewonder. In 1884 is hy vereer deur 'n borsbeeld in die ''Poets 'Corner'' van [[Westminster Abdy]] in Londen. Hy was die eerste [[VSA|Amerikaner]] wat op die wyse vereer is.
| |||