Lelieagtiges: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 67:
Die grootste konsentrasie van ''Amaryllidaceae'' in Suid-Afrika kom in Suidwes-Kaapland voer. Bekende voorbeelde is die kandelaarblomrne (''Brunsvigia''-spesies). die vuurlelies (''Cyrtanthus''-spesies) en die berglelies (Nerine-spesies). Die meeste van hierdie en ander spesies in die [[winterreënvalstreek]] verloor hul bogrondse dele in die somer. In die herfs, soms slegs na veldbrande, kom die blomme te voorskyn, gevolg deur die blare na die eerste winterreëns.
 
Dit is interessant dat dit vroeër, toe dit nog beleid was om nie fynbosgebiede[[fynbos]]gebiede te brand nie, gelyk het asof sommige van die lelie- en ander spesies uitgesterf het omdat daar geen blomme meer te sien was nie. Toe het dit egter geblyk dat van hierdie spesies in groot getalle geblom het na brande wat per ongeluk voorgekom het. Navorsing het intussen getoon dat vuur in werklikheid noodsaaklik is vir die voortbestaan van fynbos, en vandag word dit met gereelde tussenposes (10 tot 20 jaar) gebrand. In die somerreënvalstreek kom dieselfde verskynsel in mindere mate ook voor, maar die blomme verskyn in die lente en die blare in die somer, na die eerste reëns.
 
Die gifbol (''Boophane disticha'') is ’n bekende voorbeeld wat algemeen op die Hoëveld aangetref word. Nog twee bekende Suid-Afrikaanse soorte van die familie is die seeroogblomme (''Scadoxus''-spesies), wat in woude en savannes onder bome aangetref word, en die vleilelies (''Crinum'' spesies), wat, soos die naam aandui, kenmerkend vir vleie is.