Manhattan-projek: Verskil tussen weergawes

 

=== Wapenontwerp ===

In 1943 is ontwikkelingspogings gerig op 'n kanonloopontwerp-tipe splitsingswapen met plutonium genaamd ''Thin Man''. Aanvanklike navorsing oor die eienskappe van plutonium is gedoen met behulp van siklotron-gegenereerde plutonium-239, wat uiters suiwer was, maar slegs in baie klein hoeveelhede geskep kon word. Los Alamos het in April 1944 die eerste monster plutonium van die Clinton X-10-reaktor ontvang en binne enkele dae het Emilio Segrè 'n probleem ontdek: die reaktorgemaakte plutonium het 'n hoër konsentrasie plutonium-240 gehad, wat tot vyf keer die spontane splitsing tot gevolg gehad het as die tempo van siklotronplutonium.<ref>{{harvnb|Hoddeson|Henriksen|Meade|Westfall|1993|pp=226–229}}</ref> Seaborg het in Maart 1943 korrek voorspel dat sommige van die plutonium-239 'n [[neutron]] sou absorbeer en plutonium-240 sou word.<ref>{{harvnb|Hoddeson|Henriksen|Meade|Westfall|1993|pp=226–229}}</ref>