Ou Engels: Verskil tussen weergawes

'''Ou Engels''' ( Englisċ , uitgespreek  [ˈeŋɡliʃ] ), of Angelsaksies, is die vroegste aangetekende vorm van die [[Engels|Engelse taal]], wat in die vroeë [[Middeleeue]] in [[Engeland]] en suidelike en oostelike [[Skotland]] gepraat is. Dit is in die middel van die 5de eeu deur Angelsaksiese setlaars na Groot-Brittanje gebring, en die eerste Ou-Engelse literêre werke dateer uit die middel van die 7de eeu. Na die Normandiese verowering van 1066 is Engels vir 'n tyd lank as die taal van die hoër klasse vervang deur [[Anglo-Normandies]], 'n familielid van [[Frans]]. Dit word beskou as die einde van die Ou-Engelse era, aangesien die Engelse taal gedurende hierdie tydperk sterk beïnvloed is deur Anglo-Normandies,. wat ontwikkelDit het totontwikkel in 'n fase, wat nou bekend staan ​​as [[Middelengels]] in Engeland en [[Vroeë Skots]] in [[Skotland]].

Ou Engels het vyf [[Naamval|naamvalle]] gehad; die feit dat moderne Engels net drie oor het, dui op morfologiese agteruitgang wat voortspruit uit die uitgebreide vermenging met Normandiese Frans na die [[Slag van Hastings]] in 1066. - hierdieDie jaar 1066 word gerieflik soms as die grenspunt tussen Oud- en Middelengels beskou. 'n Verdere gevolg van die Normandiese inval was die verreikende [[Romaanse tale|romanisering]] van Engels. Tot op daardie tydstip was Engeland meestal georiënteer op Noordwes-Europa. Na die inval raak die land betrokke by die kontinentale Europese kultuur. As gevolg hiervan is Engels in latere eeue sterk beïnvloed deur Frans. Bietjie minder as die helfte van Moderne Engels se woordeskat bestaan uit [[Romaanse tale|Romaanse]] woorde. By Ou Engels ontbreek dié invloed: dit is 'n volledige [[Germaanse tale|Germaanse]] taal, met Oudnoorse invloede deur kontak met die [[Wikings]].