Die kroon is in 1875 ingevoer om die Noorse speciedaler teen 'n wisselkoers van 4 kroner = 1 speciedaler te vervang. Noorweë het sodoende by die Skandinawiese Monetêre Unie aangesluit wat in 1873 gestig is. Die Unie het tot by die jaar 1914 bly voortbestaan, maar ten spyte van sy ontbinding het Denemarke, Noorweë en Swede besluit om die name van hul respektiewelike en nou afsonderlike geldeenhede te behou.
Binne die Skandinawiese Monetêre Unie is 'n goudstandaard gehandhaaf waarby 2480 kroner gelykgestaan het aan een kilogram suiwer goud (1 kronekroon het dus gelykgestaan aan 403,226 milligram goud). Hierdie goudstandaard is tussen 1916 en 1920 en nog eens in 1928 heringestel, maar in 1931 vir goed laat vaar nadat die kronekroon teen 'n vaste wisselkoers van 19,90 kroner aan die Britse pond gekoppel is (die vroeëre wisselkoers was 18,16 kroner = 1 pond). In 1939 het Noorweë die kronekroon teen 'n wisselkoers van 4,40 kroner aan die Amerikaanse dollar gekoppel.
Gedurende die Duitse besetting van Noorweë tydens die [[Tweede Wêreldoorlog]] is die kronekroon aanvanklik teen 'n wisselkoers van 1 krone = 0,60 RM aan die Duitse Reichsmark (RM) gekoppel. Die wisselkoers is later tot 0,57 RM verlaag. Ná die oorlog is 'n vaste wisselkoers van 20 kroner = 1 pond (4,963 kroner = 1 VSA-dollar) gebruik. Die wisselkoers teen die Britse pond is ook in 1949 behou toe die Britse geldeenheid teenoor die VSA-dollar gedevalueer is. Die nuwe wisselkoers teenoor die dollar was 7,142 kroner.
