Eartha Kitt: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
kNo edit summary
Voyageur (besprekings | bydraes)
k →‎Loopbaan: Bygewerk
Lyn 11:
===Loopbaan===
Kitt het haar loopbaan as 'n lid van die ''Katherine Dunham Company'' begin. Met hierdie dansgroep het sy in 1948 ook haar filmdebuut in ''Casbah'' gemaak. As 'n begaafde sangeres met 'n merkwaardige stem het sy treffers soos ''Let's Do It,'' ''Champagne Taste,'' ''C'est si bon,'' ''Just an Old-Fashioned Girl,'' ''Monotonous,'' ''Je cherche un homme,'' ''Love for Sale,'' ''I'd Rather Be Burned as a Witch,'' ''Uska Dara,'' ''Mink, Schmink,'' en ''Under the Bridges of Paris'' opgeneem, asook haar bekendste lied, ''Santa Baby'' wat in 1953 vrygestel is. Toe sy in Europa gebly en opgetree het, het Kitt haar unieke styl met die aanleer van die Franse taal nog verfyn. Sy kon ook ander tale redelik goed praat en het haar taalvernuf tydens talle opnames van kabaretoptredes, wat in lewende lywe gedoen is, met finesse aangewend.
 
===Filmdebuut===
In 1950 het Orson Welles haar die eerste hoofrol as Helena in sy verfilming van ''Doktor Faustus'' gegee. Enkele jare later het sy in die revue ''New Faces of 1952'' gespeel waarin sy twee liedjies - ''Monotonous'' en ''Bal, Petit Bal'' gesing het waarmee sy nog steeds vereenselwig word. Die rolprentateljee ''20th Century Fox'' het hierdie revue in 1954 onder die eenvoudige titel ''New Faces'' na die silwerdoek gebring.
 
Na bewering het Welles en Kitt tydens die verfilming van ''Shinbone Alley'' 'n intieme liefdesverhouding gehad wat aan haar die bynaam "opwindendste vrou ter wêreld" besorg het. In 1958 het sy saam met Sidney Poitier 'n hoofrol in die rolprent ''The Mark of the Hawk'' vertolk. Vir die res van die 1950's en vroeë 1960's het Kitt voortgegaan om in rolprente, televisieproduksies en nagklubs op te tree. Sy het in 1964 meegehelp om die ''Circle Star Theater'' in San Carlos ([[Kalifornië]]) te open. In die sestigers het sy ook die rol van Catwoman in die televisiereeks ''Batman'' vertolk nadat Julie Newmar bedank het.
 
In 1968 het sy egter 'n teenslag ervaar nadat sy tydens 'n onthaal in die Wit Huis kritiese kommentaar oor die oorlog in Viëtnam gelewer het.<ref>[http://www.citypaper.net/articles/022797/article001.shtml ''www.citypaper.net'']</ref><ref>[http://www.swamppolitics.com/news/politics/blog/2008/12/eartha_kitts_versus_the_lbjs.html ''www.swamppolitics.com: Eartha Kitt versus the LBJS'']</ref> Die Amerikaanse publiek was verdeeld in sy opinie oor haar uitlatings. Nadat sy in die VSA feitlik geboikot is, het sy haar energie in oorsese optredes gestort.
 
==Verwysings==