Johan Degenaar: Verskil tussen weergawes

'''Johannes Jacobus Degenaar''' is op [[7 Maart]] [[1926]] in [[Ladysmith (Kwazulu-Natal)|Ladysmith]], [[Natal-Provinsie|Natal]] gebore. Hy studeer vanaf [[1943]] [[teologie]] en [[filosofie]] aan die [[Universiteit van Stellenbosch]]. In [[1948]] behaal sy MA-graad in 1948, met die titel ''Kennis as Lewe'', onder leiding van professor Freddie Kirsten. Hy studeer ook verder in [[Duitsland]], [[Brittanje]] en [[Nederland]] waar hy ’n doktorale skripsie oor [[Max Scheler]] se etiek onder Helmuth Plessner skryf. In [[1951]] behaal hy sy doktorsgraad onder leiding van Kirsten op Stellenbosch oor ''Die herhaling van die vraag na die filosofie''.

In die 1950’s bemoei Degenaar hom hoofsaaklik met ontologiese, estetiese en teologiese werk in die filosofie. Hy doseer oor die werke van [[Søren Kierkegaard]] en deur sy kursusse en skrywes oor [[Albert Camus]] en [[Martin Heidegger]] stel [[Suid-AfrikanersAfrika]]ners aan die [[eksistensialisme]] bekend. Hy benader sy lewe en werk met die Sokratiese stelling dat 'n "Ongeëksamineerde lewe is nie die moeite werd om te lewe nie."

Hy skryf ook politiese en etiese dilemmas binne die Suid-Afrikaanse samelewing en word 'n uitgesproke kritikus van die Apartheidsideologie[[Apartheid]]sideologie. Na botsings met die owerhede van die [[Nederduitse Gereformeerde Kerk]] word hy uit die Filososofiedepartement gehaal en in ’n eie Departement van Politieke Filosofie word onder sy voorsitterskap geskep. Hy bevraagteken die twintigste-eeuse ideologieë van [[nasionalisme]], [[liberalisme]] en [[sosialisme]] en ondersoek die lewensvatbaarheid van 'n plurale demokrasie in Suid-Afrika.

Hy skryf ook oor etnisiteit, geweld en Afrikanerdenke[[Afrikaner]]denke.