Wikipedia

Berliner Philharmoniker: Verskil tussen weergawes

Blaai deur geskiedenis
← Ouer wysigingNuwer wysiging →
Content deleted Content added
VisueelWikiteks
→‎Geskiedenis: bygevoeg dat orkes in Berlyn gestig is.
→‎Geskiedenis: Bywerking van nog materiaal.
Lyn 11:
Binne vyf jaar daarna het Von Bülow 'n unieke speelstyl vir die orkes geskep. Enkele van die dirigente wat die orkes in daardie tyd gedirigeer het was Hermann Levi, Hans Richter, Felix Mottl, Felix von Weingartner, Ernst von Schuch as ook [[komponiste]] soos [[Johannes Brahms|Brahms]] en [[Edvard Grieg|Grieg]] en komponis-dirigente soos [[Gustav Mahler]], [[Richard Strauss]] en [[Hans Pfitzner]].
 
Peter Tsjaikowski, wat verskeie kere deur die orkes genooi is, het een keer met entoesiasme na 'n konsert opgemerk: "Die uitmundende Berlynse Filharmoniese Orkes het 'n spesiale eienskap waarvoor ek nie die gepaste uitdrukking kan vind nie, behalwe buigbaarheid. Die musici het die vermoë om hulle aan te pas by die dimensies van Berlioz of van Liszt, om die arabesque kleure van eersgenoemde weer te gee, asook die toonryke arsenaal van laasgenoemde. Behalwe daarvoor, kan hulle hulle ook aanpas by die delikate toon van Haydn. Die lede van die Orkes werk nie in die teaters nie en daarom is hulle nie uitgeput en oorwerk nie. Daarbenewens is hulle ook 'n outonome orgaan, hulle speel vir eie gewin nie vir 'n besigheidsman wat 'n deel van die wins hou nie. Hierdie gunstige en uitsonderlike faktore dra natuurlik by tot die artistieke harmoniese uitvoering."
[[Pyotr Ilytch Tsjaikowski]] is verskeie kere genooi om die orkes te dirigeer en het eenkeer met entoesiasme opgemerk hoe maklik die orkes hom aanpas by die styl en vereistes van wyd uiteenlopende komponiste.
 
[[ArturArthur Nikisch]] het Von[[Hans von Bülow]] in 1895 opgevolg. Nikisch, aanvanklik 'n violis, was 'n dirigent watmet kalm en ekonomiese gebare gebruik het. In die 27 jaar wat hy aan die helm van die orkes was, het hy bygedra tot 'n enormeuitsonderlike artistieke kontintuïteitkontinuïteit. HyNikisch het die orkes se repertorium uitgebrei; hy was 'n ywerigegroot voorstander van [[Bruckner]] en die musiek van [[AntonTsjaikowski, Bruckner]]Berlioz asooken vanLiszt het voorrang geniet bo die, in daardie stadium, moderne musiek van [[MahlerStrauss]] en [[Richard StraussMahler]]. Onder die soliste wat ingedurende daardiesy tydtermyn saam met die orkes opgetree het, wastel die pianiste [[FeruccioFerruccio Busoni]], [[Wilhelm Backhaus]] en [[Alfred Cortot]], die violiste [[Jacques Thibaud]], [[Carl Flesch]], [[Bronislav Huberman]], [[Jascha Heifetz]] en [[Adolf Busch]], asook die tjelistjeliste [[Pablo Casals]] en sangers soos Maria Ivogün en [[Heinrich SchlusnusSclusnus]].
 
In 1922 is Nikisch opgevolg deur [[Wilhelm Fürtwangler]], 'n jong dirigent wat hom onderskei het op verskeie maniere: vir sy temperament, sy passie, sy reflektiewe an amper filosofiese houding teenoor interpretasie en sy onvergeetlike en ongewone tegniek om die tyd aan te dui met sy regterarm terwyl hy sy linkerarm gebruik het om frases of klemverskuiwings aan te dui. Fürtwangler se repertorium het hoofsaaklik uit klassieke en romantiese komponiste bestaan. Hy was die hoofvertolker van [[Beethoven]], [[Brahms]] en [[Bruckner]]. Onder sy tydgenote het hy homself die meeste geskaar by die laaste romantiese komponiste eerder as die komponiste van die nuwe skool. Nogtans het hy baie gedoen om die werke van komponiste soos [[Hindemith]], [[Prokofiev]], [[Stravinsky]] en [[Schoenberg]] te bevorder. Die orkes het die Nazi tydperk sonder veel skade deurgemaak.
 
== Dirigente ==
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/wiki/Berliner_Philharmoniker"