The Good Terrorist
The Good Terrorist (Afrikaans: Die Goeie Terroris) is 'n politieke roman deur Doris Lessing wat die eerste keer in 1985 gepubliseer is. Die roman se intrige het te doen met 'n naïewe jong dame wat saam met 'n groep radikales in Londen bly en wat betrokke raak by hulle terroriste-bedrywighede. Lessing se inspirasie vir die roman is afkomstig van die werklike bomaanval op Harrods-winkel in 1983 deur die Ierse Republikeinse Leër (IRA), en put verder ook uit haar eie jeugdige kommunistiese oortuigings.
The Good Terrorist
| |
|---|---|
| Skrywer | Doris Lessing |
| Land | .svg){kind=small} Verenigde Koninkryk |
| Taal | Engels |
| Genre | Politieke roman |
| Uitgewer | Jonathan Cape (VK) Alfred A. Knopf (VSA) |
| Uitgegee | 1985 |
| Medium | Druk (gebind & sagteband) |
| ISBN | 0-224-02323-3 |
Sy was 'n lid van die Britse Kommunistiese Party, maar het na die Hongaarse opstand van 1956 die party verlaat. Sommige beoordelaars het die roman 'n satire genoem, terwyl Lessing dit humoristies noem. Die titel is 'n oksimoron wat Alice se ambivalente aard beklemtoon.
The Good Terrorist verdeel resensente. Sommige het die boek se insig en karakterisering geprys, ander het die styl en die karakters se gebrek aan diepte uitgewys. Een kritikus het Lessing se "sterk beskrywende prosa en presiese karakteriserings" gekomplimenteer.[1] Nog het haar "briljante weergawe van die soort individue wat terroristedade pleeg".[2] Nog een het dit "verrassend eenvoudig"[3] genoem en die karakters "triviale of tweedimensionele aan bande gelê deur selfbedrog".[3] The Good Terrorist was op die kortlys vir die Booker-prys en het die Mondello-prys en die WH Smith-literêre toekenning gewen.
Storielyn opsomming wysig
The Good Terrorist is in die subjektiewe derde persoon geskryf, vanuit die gesigspunt van Alice, 'n werklose politiek en ekonomie gegradueerde in haar middeldertigerjare wat van kommune tot kommune dryf. Sy word gevolg deur Jasper, 'n gegradueerde wat sy ingeneem het in 'n studentekommune waar sy vyftien jaar tevore gewoon het, wat op haar teer. Alice het verlief geraak op hom, gefrustreerd deur sy hoogdrawendheid en ontluikende homoseksualiteit. Sy beskou haarself as 'n revolusionêre aktivis wie teen "fascistiese imperialisme" veg, maar is steeds afhanklik van haar ouers, wat sy met minagting behandel. In die vroeë tagtigerjare sluit Alice by 'n groep eendersdenkende kamerade in 'n vervalle huis in Londen aan. Ander lede van die groep is Bert, sy oneffektiewe leier, 'n lesbiese paartjie, die moederlike Roberta en haar onstabiele en brose vennoot Faye.
Die verlate huis is in 'n toestand van verval en deur die stadsraad geoormerk vir sloping. In die lig van die onverskilligheid van haar kamerade, neem Alice haarself op om die huis skoon te maak en te herstel. Sy oortuig ook die owerhede om die elektrisiteits- en watervoorsiening te herstel. Alice word die huis se "moeder", kook vir almal en onderhandel met die plaaslike polisie. Die lede van die groep behoort aan die Communist Centre Union (CCU), en neem deel aan betogings en stakings. Alice raak betrokke by sommige van hierdie aktiwiteite, maar sy spandeer die meeste van haar tyd aan die huiswerk.
Om vir die stryd nuttiger te wees, reis Jasper en Bert na Ierland en die Sowjetunie om hul dienste aan die IRA en die KGB te bied, maar word afgekeur. 'n Meer georganiseerde groep van revolusionêres trek by die buurhuis in en begin Alice se huis as 'n wapenkanaal gebruik, waarteen Alice beswaar maak. Geheimsinnige vreemdelinge besoek die groep en bevraagteken hulle besluitneming.
Die kamerade besluit om self op te tree, en noem hulself die "Freeborn British Communists". Hulle begin met plofstof eksperimenteer en bou 'n motorbom. Alice ondersteun nie hierdie aksie nie, maar aanvaar die meerderheidsbesluit. Hulle teiken 'n luukse hotel in Knightsbridge, maar hul onervarendheid lei tot die voortydige ontploffing van die bom, wat Faye en verskeie verbygangers doodmaak. Die oorblywende kamerade, wat geskud word deur wat hulle gedoen het, besluit om die huis te verlaat en te verdeel. Alice, ontnugter deur Jasper, verkies om hom nie te volg nie omdat sy soveel moeite gedoen het met die huis. Ten spyte van haar aanvanklike bedenkings oor die bomaanval, voel Alice die behoefte om hul aksies teenoor ander te regverdig, maar besef dit sal vrugteloos wees omdat "... gewone mense eenvoudig nie verstaan het nie." Sy erken dat sy nou 'n terroris is, maar sy kan nie onthou wanneer die verandering gebeur het nie.
Agtergrond wysig
Doris Lessing se belangstelling in politiek het in die 1940's begin toe sy in Suid-Rhodesië (nou Zimbabwe) gewoon het. Sy was aangetrokke tot 'n groep of "kwasi-kommuniste en het by 'n tak van die Left Book Club in Salisbury (nou Harare) aangesluit. Later, gemotiveer deur die konflikte wat voortspruit uit rasse-segregasie wat destyds prominent in Rhodesië was, het sy ook by die Southern Rhodesian Labour Party aangesluit.[4] Lessing het in 1949 na Londen verhuis en haar skryfloopbaan daar begin. Sy het in die vroeë 1950's 'n lid van die Britse Kommunistiese Party geword en was aktief in die veldtog teen die gebruik van kernwapens.[4]
Teen 1964 het Lessing ses romans gepubliseer, maar het na die Hongaarse opstand van 1956 ontnugter geword met Kommunisme. Nadat sy The Sufis deur Idries Shah gelees het, het sy haar aandag verskuif na die Soefisme[5], 'n Islamitiese geloofstelsel. Dit het haar aangespoor om haar vyf-volume "ruimtefiksie"-reeks te skryf, Canopus in Argos: Archives[5], wat op Soefi-konsepte gesteun het. Die reeks is nie goed ontvang deur sommige van haar lesers nie, wat gevoel het dat sy haar "rasionele wêreldbeskouing" verlaat het.[6]
The Good Terrorist was Lessing se eerste boek wat na die Argos-reeks gepubliseer is. Dit het verskeie reaksies van beoordelaars uitgelok, waaronder: "Lessing het na die aarde teruggekeer",[7] en "Lessing keer terug na die werklikheid." Verskeie kommentators het The Good Terrorist as 'n satire getipeer, terwyl Lessing dit humoristies noem. Sy het gesê:
“Dit is nie 'n boek met 'n politieke stelling nie. Dit is ... oor 'n sekere soort van politieke persoon, 'n soort van selfgestylde revolusionêre wat slegs deur welgestelde samelewings geproduseer kan word. Daar is baie speelse toneelspel wat ek nie dink jy sal vind in ultra - linksrevolusionêres in samelewings nie, waar hulle 'n onmiddellike uitdaging het.”[7]
Lessing sê sy was geinspireer om The Good Terrorist te skryf deur die IRA-bomaanval op die Harrods-afdelingswinkel in Londen in 1983.[8] Sy het onthou dat "...die media berig het gesuggereer dat dit die werk van amateurs was. Ek het begin dink, watter soort amateurs kon hulle gewees het?" en het besef "...hoe maklik dit vir 'n kind kan wees om nie te weet wat hy of sy doen nie, om in 'n terroriste-groep te dryf." Lessing het Alice al in gedagte gehad as die sentrale karakter: "Ek ken verskeie mense soos Alice-hierdie mengsel van ... moederlike omgee ... en wat kan dink daaraan om groot getalle mense sonder 'n oomblik se arseling te dood." Sy beskryf Alice as "rustig komiese " omdat sy so teenstrydig is. Sy het gesê sy is verbaas hoe sommige van die karakters (behalwe Jasper, Alice se liefdesbelangstelling) ontwikkel het, soos die pil-drinker en brose Faye wat 'n "vernietigde persoon" geword het.
Verwysings wysig
- ↑ Gross, Bonnie (29 September 1985). "'Terrorist' Broadens Lessing's Appeal". Sun-Sentinel (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2018. Besoek op 7 November 2014.
- ↑ Freeman, Judith (13 Oktober 1985). "The Good Terrorist by Doris Lessing". Los Angeles Times. Besoek op 7 November 2014.
- ↑ 3,0 3,1 Kuehn, Robert E. (29 September 1985). "Doris Lessing 'Terrorist' Fails in the Execution". Chicago Tribune (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2018. Besoek op 7 November 2014.
- ↑ 4,0 4,1 "Doris Lessing: Biobibliographical Notes" (in Engels). NobelPrize.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2018. Besoek op 17 Februarie 2016.
- ↑ 5,0 5,1 Hazelton, Lesley (25 Julie 1982). "Doris Lessing on Feminism, Communism and 'Space Fiction'". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Februarie 2017. Besoek op 7 November 2014.
- ↑ Galin, Müge (1997). Between East and West: Sufism in the Novels of Doris Lessing. Albany, New York: State University of New York Press. p. 21. ISBN 0-7914-3383-8.
- ↑ 7,0 7,1 Donoghue, Denis (22 September 1985). "Alice, The Radical Homemaker". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Desember 2017. Besoek op 7 November 2014.
- ↑ Frick, Thomas (1988). "Interview: Doris Lessing, The Art of Fiction No. 102". The Paris Review. Besoek op 7 November 2014.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
