Titlo
’n Titlo is ’n diakritiese simbool wat aanvanklik in vroeë Cyrilliese manuskripte soos dié in Ou Kerkslawies gebruik is. Dit is afgelei van die Griekse woord τίτλος, "titel". (Vergelyk die ou Afrikaanse woord "tittel", soos in die uitdrukking "geen jota of tittel". Vergelyk ook die gebruik van die tilde.) Die titlo word steeds gebruik in inskripsies op moderne ikone en in kerkboeke in Kerkslawies. ’n Kort titlo word bo ’n letter of afkorting geskryf, terwyl ’n lang titlo oor ’n hele woord aangebring word.
Die titlo word gewoonlik geskryf as ’n sig-sag-teken oor ’n woord, van links onder tot regs bo. Dit kan ook ’n gekantelde hakie wees, met die lang streep bo en die kort strepies na onder. Die titlo het verskeie betekenisse na gelang van die konteks:
- Een betekenis is om letters aan te dui wat as syfers geskryf word. In fig. 1 regs stel die letter Д die syfer 4 voor.
- Dit kan ook gebruik word om afkortings van woorde aan te dui wat in die teks herhaal word, en vir woorde wat dui op heiliges. In plaas van «богъ» (God) kan byvoorbeeld «бг҃ъ» geskryf word onder ’n titlo, en «глаголетъ» ([hy] praat) kan afgekort word tot «гл҃етъ». Fig. 2 regs wys «Господь» (Here) in afgekorte vorm.
- In die 15de eeu is die gebruik van die titlo beperk tot woorde met ’n heilige betekenis, terwyl ander woorde uitgeskryf is. Terwyl "God" byvoorbeeld soos hier bo afgekort is, is "god" wat ’n afgod beteken, uitgeskryf.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
