Tsarski titoeljarnik
Die Tsarski titoeljarnik (Russies: «Ца́рский титуля́рник», soms vertaal as die Tsaarboek van Titels; volle naam: «Больша́я госуда́рева кни́га и́ли Ко́рень росси́йских госуда́рей», Groot Staatsboek of Wortel van Russiese Soewereine) is 'n geïllustreerde boek van 1672 met portrette van Russiese monarge.[1][2] Dit is deur Aleksei van Rusland uitgegee en geskep onder leiding van die departement van buitelandse sake.[1]
Die boek bevat kort biografieë en illustrasies van wapens van Russiese lande, sowel as portrette van buitelandse leiers en politieke figure.[1][2] Dit is saamgestel as gids tot diplomatieke korrespondensie.
Geskiedenis
wysigDie boek is saamgestel deur die Russiese departement van buitelandse sake tydens die bewind van tsaar Aleksei. Dit is op 23 Mei 1672 as geskenk aan die tsaar gegee. Dit was 'n amptelike naslaanboek wat inligting van 'n diplomatieke aard bevat.[3]
Vier eksemplare van die boek is gemaak. Hulle kan in die Russiese staatsargief, die Hermitagemuseum en die Russiese Nasionale Biblioteek gesien word.[4]
Aleksei was nie tevrede met die grootte van die boek nie, en hy het gelas dat nog twee, kleiner eksemplare gemaak word: een vir hom en een vir sy seun, Fjodor. Hulle het dieselfde gelyk, maar was kleiner,[5] hoofsaaklik vanweë kleiner blomrame.[6]
Teks
wysig
Die manuskrip word nie net beskou as 'n uitstekende monument van antieke Russiese kuns nie, maar ook 'n belangrike werk van historiese, politieke en diplomatieke denke. Die teks verskaf kort inligting oor die Russiese geskiedenis, sowel as agtergrondinligting oor die titels van buitelandse monarge, wapens en seëls.[7]
Die tema en ideologiese inhoud van die boek is 'n bewys van die legitimiteit en kontinuïteit van die Romanof-dinastie uit die Rjoerik-familie, sowel as die uitverkoring daarvan deur God. Soos Sowjetse historici opmerk: "Ons het 'n openhartige prediking van die idees van opkomende absolutisme voor ons."[8] Die skrywers van die teks raak ook onderwerpe aan soos kerkmag in Roes (patriarge en die patriargaat), sowel as ambassadeursake.
“In die algemeen kan die diplomatieke geskiedenis van Rusland nagespeur word van die bewind van die eerste Romanof-tsaar, Michail Fjodorowitsj, tot die laaste een, Fjodor Iwanowitsj. Die bewind van Boris Godoenof in die Tyd van Beroeringe word egter omseil. So is die verband tussen die heersende huis [van Romanof] en die vorige dinastie [van Rjoerik] asook die groeiende wêreldhistoriese belangrikheid van Rusland weer beklemtoon. Die boek is dus ook die eerste een oor die geskiedenis van Russiese buitelandse beleid."[8]
Die grondslag vir die beskrywing van historiese gebeure en betrekkinge met buitelandse state was verskeie argiefgeskrifte, die Sertifikaat van 1613 oor die verkiesing van Michail Fjodorowitsj Romanof tot die staat Moskou, Die verhaal van die aanstelling van Filaret in die patriargaat, handelinge van zemskirade, legendes en stories oor die Tyd van Beroeringe en verslae van Russiese ambassadeurs en verskeie kroniekskrywers.
Navorsers let op die spesiale aandag wat die skrywers aan die Krim- en Nogai-khanaat gee, insluitend hulle destydse toestand en beleid teenoor Rusland.
Betekenis van die wapens
wysigDie Tsarski titoeljarnik word dikwels die eerste Russiese wapenboek genoem.[9] Dit is egter nodig om te verstaan dat die wapens nie die kenmerke van stilistiese suiwerheid het nie. “Hulle kan net voorwaardelik as wapens geklassifiseer word; dit is eerder tekeninge van embleme, omdat dit die stilering ontbreek wat inherent is aan die wapen, soos 'n sekere heraldiese oriëntasie van die figure of 'n heraldiese kleurskema”.[10] Die boek is dus nie wat inhoud betref 'n wapenboek nie, en was nie bedoel om een te wees nie,[11] hoewel dit 'n waardevolle "heraldiese" bron is.
Russiese stede en streke het later die wapens byna onveranderd gebruik in hulle stadwapens,[10] aangesien die boek as die hoofbron gedien het. Toe plaaslike administrasies onder Pieter die Grote gelas is om seëls met streeksimbole te hê, het die Tsarski titoeljarnik as bron vir die meeste gedien. Van dié wapens word vandag nog gebruik.
Die portrette
wysig
Die boek is uniek omdat dit die oudste bron is waaruit baie beelde van Russiese heersers kom. Die voorkoms van byvoorbeeld Iwan die Verskriklike, Fjodor Iwanowitsj, Boris Godoenof, Wasili Sjoeiski en patriarg Filaret is hoofsaaklik uit dié boek bekend. Die kontemporêre portrette van die laaste drie het glad nie bewaar gebly nie. Die illustreerders van die portrette het vermoedelik staatgemaak op vroeëre materiaal wat nou verlore is – soos ikone, fresko's of oorspronklike beskrywings.
Portretbeelde van Russiese soewereine volg die "realistiese" tegniek, wat kort tevore in ikonografie bekendgestel is, en die tradisie van die Russiese portret. “Dit word gekenmerk deur hulle subtiele kuns en merkwaardige skerpte van sielkundige kenmerke. Hier is die koppige, woedende, energieke gesig van patriarg Nikon; en die afgematte, effens deegagtige gesig van die Deense koning Christian; en die dapper, uitgeteerde hertog van Florence Ferdinand. Maar saam met hierdie “portrette”, wat deurtrek is van die kenmerke van realisme, sien ons ook diep tradisionele en stereotiepe beelde van Moskou-heiliges en sommige Russiese soewereine en vorste”.[12]
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hennings, Jan (27 Oktober 2016). Russia and Courtly Europe (in Engels). Cambridge University Press. pp. 71–72. ISBN 978-1-107-05059-4.
- ↑ 2,0 2,1 Kivelson, Valerie Ann; Neuberger, Joan (1 Januarie 2008). Picturing Russia: Explorations in Visual Culture (in Engels). Yale University Press. p. 51. ISBN 978-0-300-11961-9.
- ↑ "Большая государева книга, или Корень российских государей : рукопись. М.: Оружейная палата, Посольский приказ. 1672 (экз. РГАДА - 190 с.); 1673 (экз. РНБ – 212 с; XXXI л. илл.; 20 чист. л.; 33,5 × 23,7 см)". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Junie 2023. Besoek op 8 Oktober 2023.
- ↑ ""Большая государева книга или Царский титулярник" (1672) — Медали и Ордена". www.medal-sss.ru. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Januarie 2022. Besoek op 18 Januarie 2022.
- ↑ "А. Г. Глухов. Русь книжная". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2021. Besoek op 22 Junie 2008.
{{cite web}}: no-break space character in|title=at position 3 (hulp) - ↑ "Электронная библиотека рукописей. Российская национальная библиотека". nlr.ru. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Oktober 2021. Besoek op 13 Januarie 2022.
- ↑ "Титулярник (Большая Государственная книга)". andcvet.narod.ru. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2021. Besoek op 18 Julie 2023.
- ↑ 8,0 8,1 "Историография отечественной истории (IX — начало XX вв.): Учебное пособие". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2008. Besoek op 22 Junie 2008.
{{cite web}}: no-break space character in|title=at position 40 (hulp) - ↑ Коротков Ю. Н. Геральдика // Большая советская энциклопедия. М., 1971. Т. 6. С. 343.
- ↑ 10,0 10,1 "Геральдика России. Становление городской геральдики". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2021. Besoek op 22 Junie 2008.
- ↑ "О. Н. Наумов. Актуальные проблемы изучения отечественных гербовников". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Maart 2008. Besoek op 22 Junie 2008.
{{cite web}}: Onbekende parameter|deadlink=geïgnoreer (hulp); no-break space character in|title=at position 3 (hulp) - ↑ "История русской литературы в 10 томах. — 1941—1956. Литература кануна реформы (1640-е — 1690-е годы)". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2021. Besoek op 22 Junie 2008.
{{cite web}}: no-break space character in|title=at position 39 (hulp)
Skakels
wysig| Wikimedia Commons bevat media in verband met Царский титулярник. |
- Titoeljarnik: 'n versameling portrette van belangrike monarge, seëls en wapens, andcvet.narod.ru.
- Galery van portrette van die Rjoerik- en Romanof-dinastie op varvar.ru
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Russiese Wikipedia vertaal.
