Turkiese tale
Die Turkiese tale is ’n taalfamilie van minstens 35[1] tale wat deur Turkse volke van Suidoos-Europa en die Middellandse See-gebied tot Siberië en Wes-China gepraat word, en daar is voorgestel dat dit saam met Mongoolse, Toengoesiese en Japannese tale, Koreaans asook Ainoe deel van die omstrede Altaïese taalfamilie uitmaak.[2][3] Dié taalfamilie bestaan uit ses groepe, naamlik die Suidwestelike (Ogoesies), Suidoostelike (Karloek/Oeigoer), Khalaj, Noordwestelike (Kiptsjak), Tsjoewasjies (Oghoer) en Noordoostelike (Siberiese Turkiese tale). Soms word die Turkiese tale ook in twee takke verdeel: Bolgar en Algemene Turkiese tale.[4]
Turkiese tale | |
---|---|
Geografiese verspreiding: |
Van Suidoos-Europa tot Wes-China en Siberië |
Genetiese klassifikasie: |
Altaïes (omstrede) Turkiese tale |
Onderafdelings: |
Ogoeries
Suidwestelik (Ogoesies)
Noordwestelik (Kiptsjak)
Suidoostelik (Karloek/Oeigoer)
Noordoostelik (Siberiese Turkiese tale)
Khalaj
|
Verspreiding van Turkiese tale: Suidwestelik (Ogoesies) Suidoostelik (Karloek/Oeigoer) Khalaj Noordwestelik (Kiptsjak) Tsjoewasjies (Oghoer) Noordoostelik (Siberies) |
Sprekers en eienskappe
wysigTurkiese tale word deur sowat 170 miljoen mense as moedertaal gepraat, en daar is altesaam meer as 200 miljoen sprekers.[5][6][7] Die Turkiese taal met die meeste sprekers is Turks, wat hoofsaaklik in Anatolië en die Balkan gepraat word. Die moedertaalsprekers van dié streke maak 40% van alle sprekers van Turkiese tale uit.[3]
Kenmerkende eienskappe van die Turkiese tale soos klinkerharmonie, saamklewing en die gebrek aan taalkundige geslag, word in al die tale aangetref.[3] Sprekers van die verskillende Ogoesiese tale kan mekaar ook redelik goed verstaan; dit sluit in Turks, Azerbeidjans, Turkmeens en Krim-Tataars.[8]
Verwysings
wysig- ↑ Dybo A.V., "Chronology of Türkic languages and linguistic contacts of early Türks", Moskou, 2007, bl. 766, [1] Geargiveer 11 Maart 2005 op Wayback Machine (In Russies)
- ↑ Gordon, Raymond G., Jr. (red.) (2005). "Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Language Family Trees – Altaic". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Januarie 2013. Besoek op 13 Maart 2007.
{{cite web}}
: AS1-onderhoud: meer as een naam (link) - ↑ 3,0 3,1 3,2 Katzner, Kenneth (Maart 2002). Languages of the World, Third Edition. Routledge, an imprint of Taylor & Francis Books Ltd. ISBN 978-0-415-25004-7.
- ↑ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin (2017). "Turkic". Glottolog 3.0 (in Engels). Jena, Duitsland: Max Planck Institute for the Science of Human History. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 April 2020. Besoek op 25 November 2018.
{{cite web}}
: AS1-onderhoud: meer as een naam (link) - ↑ Brigitte Moser, Michael Wilhelm Weithmann, Landeskunde Türkei: Geschichte, Gesellschaft und Kultur, Buske Publishing, 2008, bl. 173
- ↑ Deutsches Orient-Institut, Orient, Vol. 41, Alfred Röper Publushing, 2000, bl. 611
- ↑ "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Januarie 2014. Besoek op 25 Januarie 2015.
- ↑ "Language Materials Project: Turkish" (in Engels). UCLA International Institute, Center for World Languages. Februarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Augustus 2006. Besoek op 26 April 2007.
Verdere leesstof
wysig- (en) Boeschoten, Hendrik & Lars Johanson. 2006. Turkic languages in contact. Turcologica, Bd. 61. Wiesbaden: Harrassowitz. ISBN 3-447-05212-0
- (en) Johanson, Lars & Éva Agnes Csató (ed.). 1998. The Turkic languages. London: Routledge. ISBN 0-415-08200-5.
Eksterne skakels
wysig- (en) "Ethnologue: Languages of the World, Seventeenth edition, Turkic". Ethnologue. Besoek op 25 November 2018.
- (en) "Turkic languages". Encyclopædia Britannica. Besoek op 25 November 2018.
- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Turkiese tale.
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia