Typhoon-klas duikboot

Typhoon-klas duikboot
submarine class, Soviet/Russian armament programme
Subklas vanballistiese missiel duikboot, kern-aangedrewe duikbootWysig
Kort naamTyphoonWysig
Vernoem naHaaieWysig
NAVO-kodenaamTyphoonWysig
Voorafgegaan deurDelta III-class submarine, Delta-klas duikbootWysig
Opgevolg deurBorei-class submarineWysig
Land van oorsprongSowjetunieWysig
OperateurSowjet Vloot, Russiese VlootWysig
VervaardigerRubin Design BureauWysig
WapentuigR-39 Rif, Type 53, Type 65 torpedo, RPK-2 Viyuga, RPK-6 Vodopad/RPK-7 VeterWysig
Aangedryf deurOK-650 reactorWysig
OntwerperSergey KovalyovWysig

Die Typhoon-klas duikboot is 'n tipe kernaangedrewe duikboot van die Russiese Vloot wat in die 1980's verskyn het. Daar is tans nog net een in diens. Hierdie klas was die grootste wat ooit gebou is met 'n tonnemaat van 33 787 metrieke ton per duikboot onder die water. Dit is gebou as gevolg van die Koue Oorlog. Die duikbote dra ongelooflike vernietingingskrag aanboord; elk dra 20 langstrek interkontinentale ballistiese missiele wat gesamentlik 200 kernplofkoppe dra met elke plofkop wat op 'n stad in Amerika gerig was.

Profiel van die Typhoon-klas

Die klas was spesiaal toegerus om lank onder die ys te bly en deur die ys te breek, tewens hulle kon deur 3,7 m ys breek. Die duikboot kan maande lank onder die poolys bly. Dit is een van die redes waarom die Britte en Amerikaners 'n groot geskal gemaak het wanneer hulle duikbote ook deur die ys gebreek het. Die duikbote is gebou in die Severodvinsk-skeepswerf by die Witsee naby Archangelsk. Ses is tussen 1981 en 1889 afgelewer, almal het diens gedoen in die Noordelike Vloot. Hierdie duikbote was ongelooflik duur om te onderhou en slegs drie het nog na die jaar 2000 diens gedoen. Een is omgeskakel na 'n opleidingsvaartuig. Die res is geskrap en herwin met die ondersteuning van Amerika soos bepaal deur die Co-operative Threat Reduction Programme. Brittanje het ook met die skrapingsprogram gehelp.

Daar is tans 'n internasionale strategie wat gevolg word om die ou kernreaktors voor te berei vir herwinning of langtermynberging. Internasionaal is die gemeenskap baie besorg oor die veiligheidsrisiko wat weens die roestende rompe ontstaan.

Ontwerp

wysig

Die het meer as een romp gehad, daar was vyf rompe aan die binnekant terwyl die bobou twee parallele rompe gehad het. Daar was 19 aparte kompartemente in die duikboot terwyl die beheerkamer en elektroniese kamer versterk was. Die stertvin was ook toegerus met 'n terugtrekbare hidrovlerk. Die duikboot se toring was toegerus met twee periskope, radar, radiotoerusting, navigasietoerusting en rigtingvindmaste.

Die duikboot was toegerus met 20 RSM-52 interkontinentale, drie-fase, soliedebrandstof-aangedrewe ballistiese missiele. Die missiele was voor die toring van die duikboot tussen die twee rompe. Elke missiel het tien onafhanklike 100 kT kernplofkoppe gehad. Die missiele het 'n reikafstand van 8 208 km gehad.

Aandrywing

wysig

Die duikbote word aangedryf deur twee kernreaktors waarvan elk gekoppel is aan 'n stoomturbine en ratkas. Elke reaktor wek 190 MW op wat stoomturbines van 37 285 kW aandryf en op hul beurt vier generators van 3 200 kW aandryf. Twee 800 kW dieselgenerators is geïnstalleer vir bystand. Die twee skroewe het sewe blaaie. Die twee stuwers in die boeg en agterstewe is van die teleskopiese draaitipe wat aangedryf word deur 'n 750 kW motor.

Tegniese besonderhede

wysig
Besonderhede van die Typhoon-klas duikboot:
Item Statistiek
Verplasing (oppervlak) 23 265 metrieke ton
Verplasing (onderwater) 33 787 metrieke ton
Lengte 172,0 m
Breedte 23,0 m
Aandrywing 2 x 190 MW kernreaktors

2 x stoomturbines 37 285 kW elk

Spoed (oppervlak) 20 knope
Spoed (onderwater) 25 knope
Bemanning 160 lede
Wapens 4 x 711 mm torpedobuise

2x 533 mm torpedobuise
20 RSM-52 missiele

Duikbote in die klas

wysig
Wimpelnommer Naam Kiel gelê Te water gelaat In diens gestel Vloot Status
TK-208 Dmitriy Donskoy 30 Junie 1976 27 September 1979 23 Desember 1981 Noordelike Vloot In aktiewe diens,[1][2] opgegradeer gedurende projek 941UM om RSM-56 Bulava missiele te dra[3]
TK-202 22 April 1978 23 September 1982 28 Desember 1983 Uit diens gestel in Junie 1999, geskrap met finansiële bystand van die VSA
TK-12 Simbirsk 19 April 1980 17 Desember 1983 26 Desember 1984 Uit diens gestel in 1996, geskrap in 2006–2008
TK-13 23 Februarie 1982 30 April 1985 26 Desember 1985 Uit diens gestel in 1997, geskrap in 2007–2009[4]
TK-17 Arkhangelsk 9 Augustus 1983 12 Desember 1986 15 Desember 1987 Noordelike Vloot Uit diens gestel in 2006,[5] nog in reserwe[6]
TK-20 Severstal 27 Augustus 1985 11 April 1989 19 Desember 1989 [7] Noordelike Vloot Uit diens gestel in 2004,[5] nog in reserwe[6]
TK-204 Krasniy Oktyabr 3 Augustus 1980 8 Februarie 1985 29 Oktober 1985 [7] Noordelike Vloot  Verlore in die see as gevolg van lek in reaktor,[5] 5 van die bemanning van 160 sterf[6]
TK-210 1986 Onvoltooid, geskrap.
  • THE ILLUSTRATED ENCYCLOPEDIA OF DESTROYERS FRIGATES & SUBMARINES, Bernard Ireland and John Parker, 2015, ISBN 978-0-85723-601-2

Verwysings

wysig
  1. "Look who's coming; world's largest submarine en route south" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Junie 2020.
  2. ""Дмитрий Донской" прибыл в Североморск" (in Russies). 27 Mei 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Julie 2019.
  3. "25.02.10 "Булаву" впервые испытают на АПЛ проекта "Борей" - Военный паритет" (in Russies). Militaryparitet.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 September 2019. Besoek op 22 Julie 2012.
  4. Trude Pettersen (4 Junie 2009). "One sub out, another one in" (in Engels). BarentsObserver. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Februarie 2012. Besoek op 14 Augustus 2011.
  5. 5,0 5,1 5,2 "Russia, USA Liquidated Entire Class of Ballistic Missiles" (in Engels). Russiese Vloot. 17 September 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Junie 2020. Besoek op 26 September 2012.
  6. 6,0 6,1 6,2 "Решение об утилизации самых больших в мире АПЛ "Акула" пока не принято". ria.ru (in Russies). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Junie 2018.
  7. 7,0 7,1 Podvodnye Lodki, Yu.V. Apalkov, Sint Petersburg, 2002, ISBN 5-8172-0069-4 (ru)
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.