V Hydrae (V Hya) is ’n koolstofster in die sterrebeeld Noordelike Waterslang.

V Hydrae
’n Kunstenaarsvoorstelling van plasmabolle wat deur V Hydrae uitgeskiet word wanneer ’n onsigbare metgesel in ’n eksentrieke wentelbaan deur die buitenste lae van sy atmosfeer beweeg.
’n Kunstenaarsvoorstelling van plasmabolle wat deur V Hydrae uitgeskiet word wanneer ’n onsigbare metgesel in ’n eksentrieke wentelbaan deur die buitenste lae van sy atmosfeer beweeg.
Sterrebeeld Noordelike Waterslang
Spektraaltipe C6,3e-C7,5e(N6e)[1]
Soort Rooireus
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 10h 51m 37.25661s[2]
Deklinasie −21° 15′ 00.3245″[2]
Skynmagnitude (m) 6-12,3[3]
B-V-kleurindeks  +5,43[4]
Besonderhede
Massa (M) 1 (metgesel: <1)[5]
Radius (R) 430
Ligsterkte (L) 7 850
Temperatuur (K) 2 650
Eienskappe
Veranderlikheid SRa[1]
Ander name
V Hya, BD−20°3283, HIP 53085, 2MASS J10513724-2115002, IRAS 10491-2059, WDS J10516-2115
Die ligging van naam van dorp of stad

Die ligging van V Hydrae in die Noordelike Waterslang (Hydra).

Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Veranderlikheid wysig

V Hydrae is ’n halfreëlmatige veranderlike ster (SRa), en word soms beskou as ’n Mira-veranderlike. Dit pulseer met tussenposes van 530 dae en met ’n helderheid van tussen 1 en 2 magnitudes, maar toon ook verdowwings met tussenposes van sowat 6 160 dae wanneer sy magnitude tot onder 12 kan daal.[6]

Evolusiefase wysig

V Hydrae is ’n koolstofster in die asimptotiese reusetak (ART) wat meer koolstof as suurstof in sy atmosfeer het. Die tempo van massaverlies toon aan dit is naby die einde van sy ART-fase, en op die punt om sy hele atmosfeer te verloor en ’n planetêre newel te vorm. Dit word soms beskou as ’n post-ART-voorwerp.[7]

Metgeselle wysig

V Hydrae het ’n sigbare dubbelster-reusemetgesel van spektraaltipe K0 met ’n magnitude van 11,5.[8]

Dit het ook ’n onsigbare metgesel in ’n wentelbaan van 8,5 jaar. Daar word geglo die afname in helderheid elke 17 jaar kan veroorsaak word deur ’n wolk wat met die metgesel verbind word wat voor die reusester verbybeweeg.[9][5]

V Hydrae skiet strale plasmabolle teen ’n hoë spoed uit en daar is ’n skyf materiaal om die ster. Omdat dit beskou word as aan die einde van sy ART-fase en die ster begin om ’n planetêre newel te vorm, kan die meganisme van die plasmabolle groter insig gee in die vorming van planetêre newels. Die plasma is soos koeëls materiaal wat uitskiet elke keer dat die onsigbare metgesel naby die reusester verbybeweeg in sy hoogs eksentrieke wentelbaan. Die materiaal word in verskillende wentelings in teenoorgestelde rigtings geskiet vanweë ’n ommeswaai in die uitskietmeganisme.[5]

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 Samus, N. N.; Durlevich, O. V.; et al. (2009). "VizieR Online Data Catalog: General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007-2013)". VizieR On-line Data Catalog: B/gcvs. Oorspronklik gepubliseer in: 2009yCat....102025S. 1. Bibcode:2009yCat....102025S.
  2. 2,0 2,1 Van Leeuwen, F. (2007). "Validation of the new Hipparcos reduction". Astronomy and Astrophysics. 474 (2): 653. Bibcode:2007A&A...474..653V. doi:10.1051/0004-6361:20078357.
  3. Watson, Christopher (4 Januarie 2010). "V Hydrae". The International Variable Star Index. American Association of Variable Star Observers. Besoek op 12 Oktober 2016.
  4. Ducati, J. R. (2002). "VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system". CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues. 2237. Bibcode:2002yCat.2237....0D.
  5. 5,0 5,1 5,2 Sahai, R.; Scibelli, S.; Morris, M. R. (2016). "High-speed Bullet Ejections during the AGB-to-Planetary Nebula Transition: HST Observations of the Carbon Star, V Hydrae". The Astrophysical Journal. 827 (2): 92. arXiv:1605.06728. Bibcode:2016ApJ...827...92S. doi:10.3847/0004-637X/827/2/92.
  6. Olivier, Enrico A.; Whitelock, Patricia; Marang, Fred (2001). "Dust-enshrouded asymptotic giant branch stars in the solar neighbourhood". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 326 (2): 490. arXiv:astro-ph/0103294. Bibcode:2001MNRAS.326..490O. doi:10.1046/j.1365-8711.2001.04511.x.
  7. Knapp, G. R.; Crosas, M.; Young, K.; Ivezić, Željko (2000). "Atomic Carbon in the Envelopes of Carbon‐rich Post–Asymptotic Giant Branch Stars". The Astrophysical Journal. 534: 324. doi:10.1086/308731.
  8. Gordon, Courtney P. (1968). "The Absolute Magnitudes of Carbon Stars". Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 80: 597. Bibcode:1968PASP...80..597G. doi:10.1086/128694.
  9. Sahai, R.; Findeisen, K.; Gil De Paz, A.; Sánchez Contreras, C. (2008). "Binarity in Cool Asymptotic Giant Branch Stars: A GALEX Search for Ultraviolet Excesses". The Astrophysical Journal. 689 (2): 1274–1278. Bibcode:2008ApJ...689.1274S. doi:10.1086/592559.