Vitus Bering
Vitus Jonassen Bering (5 Augustus 1681 – 19 Desember 1741),[1][nb 1] ook bekend as Iwan Iwanowitsj Bering,[2] was ’n Deense ontdekkingsreisiger en ’n offisier in die Russiese vloot. Hy is bekend vir sy twee ekspedisies na die noordooskus van Asië en van daar na die weskus van Noord-Amerika. Die Beringstraat, Beringsee, Beringeiland, Beringgletser en Beringlandbrug is ná sy dood na hom genoem.
Vitus Bering | |
|---|---|
 Post mortem-rekonstruksie van Vitus Bering se gesig deur Deense en Russiese wetenskaplikes | |
| Gebore | 5 Augustus 1681 Horsens, Denemarke |
| Sterf | 8 Desember 1741 (op 60) Beringeiland, Rusland |
| Beroep | Ontdekkingsreisiger |
Ekspedisies
wysigIn 1704 het Bering by die vinnig uitbreidende vloot van Pieter die Grote aangesluit. Nadat hy eers afgetree het, het hy in 1724 weer aangesluit. Pieter het hom toe gekies om die ekspedisie na Kamtsjatka te lei – noord van Russiese buiteposte op die Kamtsjatka-skiereiland af – om nuwe gebiede te karteer en uit te vind of Asië en Amerika ’n landsgrens deel. Bering het in Februarie 1725 uit Sint Petersburg vertrek met 34 man. Hulle het nog mense bygekry op pad na Ochotsk, maar het baie probleme ondervind, onder meer ’n gebrek aan kos, voordat hulle in Ochotsk aangekom het. Van daar het hulle na die Kamtsjatka-skiereiland gevaar en daar nuwe skepe gekry om noord te vaar. In Augustus 1728 het Bering besluit hulle het genoeg bewyse dat daar ’n oop see is tussen Asië en Amerika, wat hy nie op sy tog gesien het nie.
Ná dié ekspedisie het Bering dadelik gereed gemaak vir sy tweede tog. Hy het teruggekeer na Ochotsk met ’n baie groter, beter voorbereide en ambisieuser ekspedisie en in 1741 van daar na Noord-Amerika vertrek. Die ekspedisie het onder meer verby Kodiakeiland gevaar. ’n Storm het die twee skepe geskei, maar Bering het die suidkus van Alaska gesien en daar geland. Gure toestande het hom gedwing om terug te keer, en op pad het hy van die Aleoetiese Eilande ontdek.
Bering het intussen te siek geword om in bevel te wees van die skip, wat eindelik gedwing is om op ’n onbewoonde eiland in die Kommandeur-eilandgroep in die suidwestelike Beringsee anker te gooi. Bering is op 19 Desember 1741 op die eiland dood (dalk aan skeurbuik, hoewel dit betwis word).[nb 2] Die eiland is toe Beringeiland genoem.
Notas
wysig- ↑ Alle datums is volgens die Juliaanse kalender, wat in dié tyd in Rusland gebruik is
- ↑ Ná toetse op sy oorskot is vasgestel dit kon ’n hartaanval gewees het (Frost 2003).
Verwysings
wysig- ↑ Frost, Orcutt William, ed. (2003), Bering: The Russian Discovery of America, New Haven, Connecticut: Yale University Press, ISBN 0-300-10059-0
- ↑ Armstrong, Terence (1982), "Vitus Bering", Polar Record (VK) 21 (131): 161–163, doi:10.1017/s0032247400004538
Eksterne skakels
wysig- (ru) Bering, Vitus
- PBS-verhaal oor die ekspedisie
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Vitus Bering.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
