Wüstung ("woesteny") is 'n Duitse vakterm uit die historiese geografie. Dit verwys na 'n nedersetting of landbougrond wat nog voor die begin van die Nuwe Tyd omstreeks 1500 deur sy bewoners verlate is en in verval geraak het, terwyl historiese dokumente, plekname, oorblyfsels in die grond of plaaslike mondelinge oorleweringe nog steeds van sy bestaan getuig.

Bouvalle van die 14de eeuse veldsteenkerk in die Wüstung Dangelsdorf in die Duitse deelstaat Brandenburg

Enkele argeologiese monumente soos kastele en bouvalle val nie in hierdie kategorie nie, net soos nedersettings wat reeds in die vroeë geskiedenis in verval geraak het of Wüstungen uit die antieke tydperk. Spookdorpe uit die moderne tydperk word eweneens nie as Wüstungen geklassifiseer nie aangesien hul geboue nog bestaan, al is hulle lankal verlate.

Tydperke, waartydens nedersettings as gevolg van 'n bevolkingsafname deur pesepidemieë, klimaatsveranderinge en die gepaardgaande landboukrisis of die stigting van nuwe stede of dorpe verlate is, word in die Duitse vaktaal Wüstungsperioden genoem. Tydperke, waartydens talle nedersettings in Sentraal-Europa vanweë 'n landboukrisis of pandemie verlate is, sluit veral die laat 8ste eeu, die begin van die 10de eeu, die periode tussen die laat 11de en die vroeë 13de eeu asook die laat 14de eeu in.[1]

Verwysings

wysig
  1. Uta von Freeden en Siegmar von Schnurbein (reds.): Germanica. Unsere Vorfahren von der Steinzeit bis zum Mittelalter Uitgegee vir die Römisch-Germanische Kommission des Deutschen Archäologischen Instituts. Weltbild: Augsburg 2007, bl. 493