Westerse kanon
Die Westerse kanon bestaan uit die hoëkultuurletterkunde, musiek, filosofie en kunswerke wat deur die Westelike halfrond hoog gekoester word, en sulke werke het die status van klassieke werke bereik.
Onlangse besprekings oor die kwessie beklemtoon kulturele diversiteit binne die kanon.[1][2] Tans word daar pogings aangewend om die kanon van musiek en die visuele kunste uit te brei om tydperke wat dikwels oor die hoof gesien word, in te sluit, terwyl die verdienstelikheid van onlangse media soos rolprente met 'n bedenklike posisie in twyfel getrek word. Sommige staan krities teenoor verandering, indien die prioritisering van aktivisme daartoe lei dat dit bo estetiese waardes gestel word, welke prioritisering dikwels geassosieer word met kritiese rasteorie, sowel as postmodernisme.[3] Verdere kritiek op die Westerse kanon is dat die beklemtoning van 'n eng interpretasie van die Weste, wat oorheers word deur Britse en Amerikaanse kultuur, mee weggedoen moet word, ten minste onder hedendaagse omstandighede, sodat 'n meer gebalanseerde kanon tussen die halfrondtes bereik kan word.[3]
Verwysings
wysig- ↑ "SLE challenges the boundaries of the Western canon". www.stanforddaily.com (in Engels (VSA)). 26 Januarie 2024. Besoek op 24 Julie 2024.
- ↑ "Review: Foundational Myths of Multiculturalism and Strategies of Canon Formation". www.jstor.org (in Engels (VSA)). JSTOR 44029759. Besoek op 24 Julie 2024.
- ↑ 3,0 3,1 Wilczek, Piotr (2006). "Czy istnieje kanon literatury polskiej?". In Cudak, Romuald (red.). Literatura polska w świecie (in Pools). Wydawnictwo Gnome. pp. 13–23. ISBN 978-83-87819-05-7.