Aardse agtergrondbestraling
Aardse agtergrondbestraling verwys na die bestraling afkomstig uit radioaktiewe materiaal op die aarde. Radioaktiewe materiaal word oral in die natuur gevind. Dit kom natuurlik voor in die grond, rotse, water, lug en plante. Die grootste bekommernis oor radionukliede vir aardse bestraling is algemene elemente met klein hoeveelhede radioaktiewe isotope, soos kalium en koolstof, of skaarse dog uiters radioaktiewe elemente soos uraan, torium, radium en radon. Die meeste van hierdie bronne is egter aan die afneem, weens radioaktiewe verval sedert die skepping van die aarde en omdat daar tans geen groot hoeveelhede daarvan na die aarde gebring word nie. Die huidige aktiwiteit van uraan-238 op die aarde is dus die helfte soveel as wat dit aanvanklik was omdat dit 'n halfleeftyd van 4,5 miljard jaar het. Kalium-40, met 'n halfleeftyd van 1,25 miljard jaar, is tans slegs omtrent 7% so aktief as wat dit aanvanklik was. Die effek wat die afname in hoeveelheid van hierdie isotope (as gevolg van radioaktiewe verval) op mense het is egter minimaal. Dít is omdat mense té onlangs hul verskyning op die aarde gemaak het vir die verskil in aktiwiteit oor 'n fraksie van 'n halfleeftyd om 'n beduidende impak te hê. Met ander woorde, die menslike geskiedenis is só kort in vergelyking met 'n halfleeftyd van 'n miljard jaar, dat die aktiwiteit van hierdie langlewende isotope so te sê konstant gebly het tydens die aanwesigheid van die mens op die aarde. Baie korter halfleeftyd- (en dus ook meer intensief-radioaktiewe) isotope het egter nie radioaktief uit die aardse omgewing verval nie, weens die natuurlike verval van hierdie isotope in ander radioaktiewe elemente en isotope, asook die natuurlike vervaardiging van sommige. Voorbeelde is koolstof-14 (kosmogenies), radium-226 (vervalproduk van uraan-238), en radon-222 (vervalproduk van radium-226).