Alpha Apodis (ook bekend as α Apodis of α Aps) is die helderste ster in die sterrebeeld Paradysvoël (Apus), met ’n skynbare magnitude van 3,825. Met ’n deklinasie van -79° is dit ’n sirkumpolêre ster in ’n groot deel van die Suidelike Halfrond. Dit kan snags uitgeken word deur ’n denkbeeldige lyn deur Alpha Centauri en Alpha Circini te trek en dit tot by die hemelsuidpool te verleng.[7]

Alpha Apodis
Ligging van α Apodis (in rooi sirkel).
Ligging van α Apodis (in rooi sirkel).
Sterrebeeld Paradysvoël
Spektraaltipe K2,5 III
Soort Reusester
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 14h 47m 51.71203s[1]
Deklinasie −79° 02′ 41.1032″[1]
Skynmagnitude (m) 3,825[2]
Absolute magnitude (M) −1,67[3]
B-V-kleurindeks  +1,43[4]
U-B-kleurindeks  +1,68[4]
Besonderhede
Radius (R) 48[5]
Ligsterkte (L) 928[6]
Temperatuur (K) 4 312[6]
Ander name
α Aps, CPD−78°893, FK5 542, HD 129078, HIP 72370, HR 5470, SAO 257193.
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Dit is ’n K-tipe reusester van spektraaltipe K2,5 III, wat daarop dui dat dit die waterstof in sy kern opgebruik en weg van die hoofreeks beweeg het. Dit het uitgesit tot 48 keer die sonradius en straal 980 soveel lig uit as die Son. Die fotosfeer het ’n effektiewe temperatuur van 4 256 K en dit het dus die tipiese oranje skynsel van K-tipe sterre.[8]

Die ster is sowat 430 ligjare van die Sonnestelsel af.[9] Dit is onduidelik of dit ’n metgeselster het.

Verwysings

wysig
  1. 1,0 1,1 van Leeuwen, F. (November 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664, doi:10.1051/0004-6361:20078357, Bibcode2007A&A...474..653V. 
  2. "alf Aps -- Star", SIMBAD (Centre de Données astronomiques de Strasbourg), http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=HD+129078, besoek op 2011-12-23. 
  3. Cardini, D. (Januarie 2005), "Mg II chromospheric radiative loss rates in cool active and quiet stars", Astronomy and Astrophysics 430: 303–311, doi:10.1051/0004-6361:20041440, Bibcode2005A&A...430..303C. 
  4. 4,0 4,1 Johnson, H. L.; et al. (1966). "UBVRIJKL photometry of the bright stars". Communications of the Lunar and Planetary Laboratory. 4 (99). Bibcode:1966CoLPL...4...99J.{{cite journal}}: CS1 maint: postscript (link)
  5. Pasinetti Fracassini, L. E. et al. (February 2001), "Catalogue of Apparent Diameters and Absolute Radii of Stars (CADARS)", Astronomy and Astrophysics 367: 521–524, doi:10.1051/0004-6361:20000451, Bibcode2001A&A...367..521P. 
  6. 6,0 6,1 McDonald, I.; et al. (2012). "Fundamental Parameters and Infrared Excesses of Hipparcos Stars". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 427 (1): 343–57. arXiv:1208.2037. Bibcode:2012MNRAS.427..343M. doi:10.1111/j.1365-2966.2012.21873.x.{{cite journal}}: CS1 maint: postscript (link)
  7. Moore, Patrick (2000), Exploring the night sky with binoculars (4th ed.), Cambridge University Press, p. 113, ISBN 0-521-79390-4, https://books.google.com/books?id=Jvbtl2Vyxm4C&pg=PA113. 
  8. "The Colour of Stars", Australia Telescope, Outreach and Education (Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation), December 21, 2004, archived from the original on 10 Maart 2012, https://www.webcitation.org/6630AbtJZ?url=http://outreach.atnf.csiro.au/education/senior/astrophysics/photometry_colour.html, besoek op 2012-01-16. 
  9. Brown, A.G.A.; et al. (Gaia collaboration) (Augustus 2018). "Gaia Data Release 2: Summary of the contents and survey properties". Astronomy & Astrophysics. 616. A1. arXiv:1804.09365. Bibcode:2018A&A...616A...1G. doi:10.1051/0004-6361/201833051. {{cite journal}}: Onbekende parameter |displayauthors= geïgnoreer (hulp)

Eksterne skakels

wysig