Antonio de Almeida

Antonio de Almeida (20 Januarie 1928 – 18 Februarie 1997) was 'n Franse dirigent en musikoloog van Portugees-Amerikaanse afkoms.

Hy is gebore as Antonio Jacques de Almeida Santos in Neuilly-sur-Seine naby Parys. Sy vader was Baron de Almeida Santos van Lissabon, sy moeder was die voormalige Barbara Tapper van Highland Park naby Chicago. Sy peetvader was die pianis Arthur Rubinstein.

Vroeë jare

As kind het hy klavier studeer en baie musikale talent vertoon (alhoewel hy erken het dat hy nie 'n uitsonderlike pianis was nie). In die vroeë veertigerjare het hy homself geleer om klarinet te speel deur na opnames van Benny Goodman en Artie Shaw te luister. Toe sy gesin na Buenos Aires verhuis het, het hy onder Alberto Ginastera studeer, waar hy die geleentheid gehad het om opvoerings te hoor wat deur die Europese vlugtelinge op die Teatro Colón uitgevoer is. ^[1]

Hy het kernchemie studeer aan die Massachusetts Institute of Technology (MIT). Hy het 'n studentorkes daar gelei en besef dat hy meer in musiek belangstel as wetenskap. Sy peetvader, die pianis Arthur Rubinstein, het hom oortuig om sy volle studiebeurs aan M.I.T. op te gee. Hy het Yale bygewoon, waar hy musiekteorie onder Paul Hindemith studeer het. Hy het in 1949 sy Baccalaureus artium in Musiek aan Yale behaal. Hy het dirigeerklasse geneem by Serge Koussevitsky en Leonard Bernstein aan die Tanglewood Musieksentrum, en ook studeer onder George Szell. Tydens sy studentedae het hy eerste horing gespeel aan Tufts-kollege, eerste fagot aan Harvard, hobo saam met die Wellesley-orkes, klarinet aan MIT en die tjello aan Yale. ^[1]

Dirigeerloopbaan

In 1949 het hy in Lissabon vir Portuguese Radio begin dirigeer, en kort daarna is hy aangestel as eerste dirigent by die Oporto Simfonieorkes. Terwyl hy daar was, het hy Thomas Beecham uitgenooi om die orkes as gasdirigent te dirigeer. Hy was die dirigent van Portuguese Radio in Lissabon (1957–1960) en daarna van die Stuttgart Filharmoniese Orkes (1962–1964). Hy het in 1964 die Paryse buiging van Il Trittico by die Opéra-Comique gegee, ^[1] en van 1965 tot 1967 by die Opéra National de Paris gewerk. Hy was hoofdirigent van die Houston Simfonieorkes (1969–1971) en daarna musiekdirekteur van die Orchestre philharmonique de Nice (1971–1978). Hy het die Argentynse première van Mahler se 7de Simfonie in Buenos Aires gedirigeer.^[1] Hy het die musiekdirekteur van die Moskou Simfonieorkes geword, welke pos hy tot sy dood beklee het.

Sy Amerikaanse debuut het in November 1960 gekom met die opening van die agtste inskrywingseisoen van die American Opera Society van New York in die stadsaal. Hy het die Symphony of the Air gelei in 'n konsertweergawe van Gluck se Orfeo ed Euridice. Die New York Times se Harold C. Schonberg het as volg oor die dirigent geskryf: "Hy ken sy besigheid. Koel, maar nie flambojant nie, en hy het die opvoering so goed as wat 'n mens sou wou verlang bymekaar gehou". Hy het ook geskryf dat "Mnr. De Almeida 'n dirigent is om dop te hou".

Opnames

Hy het verskeie opnames gemaak en gespesialiseer in Franse operas soos Ambroise Thomas se Mignon en Hamlet en Fromental Halévy se La Juive. Sy opnames het 'n instrumentele rol gespeel in die herwaardering van die komposisies van Ernest Chausson, Henri Duparc, Florent Schmitt en Jules Massenet en die werke se terugkeer na die aktiewe repertorium. Hy het balletmusiek opgeneem uit die operas van Gaetano Donizetti, Gioachino Rossini, en Giuseppe Verdi. Hy het saam met die Moskou Simfonieorkes die orkeswerk van onder andere Charles Tournemire, Henri Sauguet, en Gian Francesco Malipiero opgeneem. Hy het vir verskeie etikette opnames gemaak, insluitende Columbia Records, EMI, Erato Records, Naxos, Philips Records, RCA Records en Supraphon.

Musikologie

'n Opvlamming van belangstelling in die werke van Jacques Offenbach het in die vyftigerjare begin, en teen die 1970's was Almeida bekend as 'n gesaghebbende interpreteerder van dié komponis se werk. Hy het talle ontdekkings gemaak, insluitende voorheen onbekende arias en 'n tweede-bedryf finalé vir La Grande-Duchesse de Gérolstein. Hy het uitgawes van Offenbach se operas voorberei en 'n tematiese katalogus van die werke van Jacques Offenbach saamgestel.

Hy het in 1968 mede-artistieke direkteur (saam met H.C. Robbins Landon) van die Haydn-stigting geword. Onder leiding van die stigting het hy 'n stel simfonieë van Joseph Haydn opgeneem. Hy het ook 'n volledige versameling van Luigi Boccherini se simfonieë vir Doblinger in Wene gedirigeer.

Persoonlike lewe en sterwe

Hy is in 1953 met Lynn Erdman getroud; hul huwelik het in 1988 in 'n egskeiding geëindig. Die egpaar het twee seuns (Antonio de Almeida Santos en Lawrence d'Almeida) en 'n dogter (Cecilia de Almeida Frachesen) gehad. Sy seun Antonio, 'n Juilliard en Academy of Vocal Arts opgeleide operasanger, het as albumprodusent gewerk en gedien as ingenieur vir sommige van die dirigent se opnames saam met die Moskou Simfonieorkes.

Hy het ondanks sy Portugese/Amerikaanse erfenis sy nasionaliteit as Frans verklaar, en sy hele lewe lank 'n burger van Frankryk gebly. Hy was in ses tale vlot en was ook goed bedrewe in Grieks en Latyn. Hy het op 18 Februarie 1997 op 69-jarige ouderdom aan lewer- en longkanker gesterf in die mediese sentrum van die Universiteit van Pittsburgh.

Geselekteerde diskografie

Canteloube: Chants d'Auvergne, Vol. 1, met Frederica von Stade en die Koninklike Filharmoniese Orkes, CBS Masterworks, 1982
Canteloube: Chants d'Auvergne, Vol. 2 & Triptyque, met Frederica von Stade en die Koninklike Filharmoniese Orkes, CBS Masterworks, 1986
Offenbach: Arias and Overtures, met Frederica von Stade en die Skotse Kamerorkes, RCA Victor Red Seal, 1995
Mignon, met André Battedou, Paul Hudson, Marilyn Horne, Claude Méloni, Frederica von Stade, Alain Vanzo, Ruth Welting, Nicola Zaccaria, die Ambrosien Opera-koor en die Philharmonia Orchestra, CBS Masterworks, 1978

Toekennings

Erelegioen, Chevalier (1976) en later Commandeur (1996)
Ordre des Arts et des Lettres, Commandeur (1990)

Verwysings

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Wimbush, R. Here and There – Antonio de Almeida. Gramophone, September 1969, p376.

Bronne

"Antonio de Almeida, Head of the Moscow Symphony" Cleveland Plain Dealer, 24 Februarie 1997, bladsy 6B.
Baker's Biographical Dictionary of Musicians (2001)
Hughes, Allen "Houston Symphony Names a 39-Year-Old Conductor". New York Times, 16 Mei 1969, bladsy 37.
Kozinn, Allan. "Antonio de Almeida, Conductor and Offenbach's Champion, 69", New York Times, 21 Februarie 1997.
New Grove Dictionary of Opera, 1992.
Schonberg, Harold C. "Opera: Gluck's Orfeo". New York Times, 2 November 1960, bladsy 43.

[gram-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Wimbush, R. Here and There – Antonio de Almeida. Gramophone, September 1969, p376.

[1]