Avalon (skiereiland)
Avalon is 'n groot skiereiland in die Kanadese provinsie Newfoundland en Labrador met 'n oppervlakte van 9 270 vierkante kilometer. Die skiereiland vorm die suidoostelike en mees digbevolkte deel van die eiland Newfoundland en huisves naas die provinsiale hoofstad St. John's ook sowat veertig persent van Newfoundland en Labrador se bevolking.
Die Avalon-landengte met 'n wydte van sowat vyf kilometer, verbind die skiereiland met die hoofdeel van Newfoundland. Avalon strek tot by die visryke sones naby die Grand Banks, en sy vier baaie (Trinity Bay, Conception Bay, St. Mary's Bay en Placentia Bay) is met hulle vissersdorpies die tradisionele sentrum van Newfoundland se visserybedryf. Avalon besit daarnaas belangrike voëlbewaringsgebiede en geskiedkundige nasionale erfenisgebiede soos Cape Spear National Historic Site. Kaap Spear is ook die mees oostelike punt van Noord-Amerika.
Vissery was eeue lank die ekonomiese basis van Avalon se bewoners, maar aangesien die owerhede gedwing was om die kommersiële visbronne deur visvangkwotas te beskerm kan vissers tans nouliks in hul lewensonderhoud voorsien.
Geskiedenis
wysigArgeologiese vondse het in 1994 bewys dat die skiereiland reeds sowat vier- tot vyfduisend jaar gelede deur Argaïese Kus-Indiane bewoon is.
Avalon was later een van die eerste gebiede in Noord-Amerika wat deur Europeërs bewoon is; Harbour Grace was oorspronklik 'n Franse nedersetting wat in 1550 gestig is en in 1610 as die hoofkwartier van die berugte seerower Peter Easton gedien het. Trepassey was in die 16de eeu waarskynlik reeds 'n basis waar Baskiese vissers gereeld aangedoen het.
Die eerste Britse nedersetting het reeds in 1610 in Cuper's Cove ontstaan. Sir George Calvert, die 1ste baron van Baltimore, het later 'n groot eiendom op die skiereiland ontvang. Die aanvanklike kolonie Ferryland het tot Newfoundland se suksesvolste permanente nedersetting met eehonderd inwoners gegroei. In 1623 is Calvert se landbesit deur 'n koninklike oktrooi aansienlik uitgebrei en het vervolgens die naam Province of Avalon gekry - "in imitation of Avalon in Somersetshire wherein Glassenbury stands, the first fruits of Christianity in Kingdom of Britain as the other was in that party of America." Dit was Calvert se wens om van die kolonie 'n toevlugsoord vir Rooms-Katolieke te maak wat in Engeland deur vervolging bedreig is. In erkenning van sy prestasies is Calvert in 1625 tot die eerste lord van Baltimore verklaar. Die oktrooi het van die provinsie 'n gebied gemaak waarin Calvert absolute gesag uitgeoefen het.
'n Reeks van krisisse en rampe het Calvert in 1629 gedwing om die kolonie te verlaat en hom in die aangenamer klimaat van Maryland te vestig, alhoewel sy gesin Avalon as agente nog tot by die jaar 1637 geregeer het. Die hele eiland Newfoundland is toe volgens 'n nuwe oktrooi aan sir David Kirke en James Hamilton, die 1ste hertog van Hamilton oorhandig.
Calvert se seun Cæcilius Calvert, tweede baron Baltimore, het die nuwe oktrooi betwis en in 1660 amptelike erkenning van die ou oktrooi van Avalon gekry, maar nooit gepoog om die kolonie weer te oorneem nie.
In die 17de eeu het Placentia as die Franse hoofstad op Newfoundland gedien. Die fort Le Gaillardin is in 1692 op 'n heuwel bo-oor die baai opgerig en was die basis vir Franse aanvalle op St. John's.
Vanuit die ou relais-stasie in Heart's Content is in 1866 die eerste telegrafiese boodskappe oor die Transatlantiese Kabel gestuur, terwyl Harbour Grace die uitgangspunt van talle transatlantiese vlugte was. Hier is in 1927 die eerste burgerlike vliegveld in Noord-Amerika geopen. 1932 het die Amerikaanse lugvaartpionier Amelia Earhart hier as eerste vrou 'n transatlantiese vlug begin.