Constantius Chlorus
Flavius Valerius Constantius "Chlorus" (gebore omstreeks 250; sterf op 25 Julie 306), ook genoem Constantius I, was 'n Romeinse keiser en een van die vier oorspronklike lede van die Tetrargie wat in 293 deur Diocletianus op die been gebring is. Hy was vanaf 293 tot 305 junior keiser, en vanaf 305 tot 306 senior keiser (Augustus). Constantius was die vader van Konstantyn die Grote, die eerste Christenkeiser van Rome. Die noemnaam "Chlorus" (Grieks: Χλωρός, letterlik "die Groene") is eerste gepopulariseer deur historici van die Bisantynse-era, en is nie gedurende die keiser se leeftyd gebruik nie.[1]
Constantius was van nederige afkoms. Hy was 'n uitnemende militaris en het spoedig tot die hoogste posisies in die leër gevorder. Omstreeks 289 trou hy met 'n dogter van Keiser Maximianus, en ignoreer so vir Helena, die moeder van sy seun Konstantyn. In 293 is hy bygevoeg tot die rykskollege deur Maximianus se kollega, Diocletianus. Hy is aangewys om te heers oor Gallië, waartydens hy Carausius en sy opvolger Allectus in die Romeinse provinsie Brittania verslaan het. Hy het ook veldtogte gevoer in die grensgebiede van die Rynrivier en die Alemanne en Franke verslaan. Toe die vervolging van Christene in 303 deur Diocletianus aangekondig is het Constantius beveel dat kerke afgebrand en vernietig moet word, maar nie aktief Christene vervolg in sy gebiede nie.[1] Toe hy in Mei 305 'n senior keiser geword het het hy 'n suksesvolle strafkampanje teen die Pikte gevoer tot duskant die Muur van Antoninus.[2] Hy sterf egter onverwags by Eboracum (York) in Julie die volgende jaar.
Na Constantius se dood het die leër, waarskynlik onder sy eie aanstigting, onmiddellik sy seun Konstantyn as keiser uitgeroep. Laasgenoemde het bygedra tot die ineenstorting van die Diocletiaanse tetrargie, wat op sy beurt 'n reeks burgeroorloë tot gevolg gehad het, wat slegs beëindig is toe Konstantyn uiteindelik die Romeinse Ryk onder sy bewind in 324 verenig het. Sy afstammelinge, die Konstantynse dinastie, het die ryk tot die dood van sy kleinseun Julianus in 363 regeer.
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 Bond, Sarah; Nicholson, Oliver (2018), Nicholson, Oliver, ed., "Constantius I" (in en), The Oxford Dictionary of Late Antiquity (Oxford University Press), doi:10.1093/acref/9780198662778.001.0001, ISBN 978-0-19-866277-8, https://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780198662778.001.0001/acref-9780198662778-e-1235, besoek op 2020-08-25, "the nickname Chlorus (Green) is not older than the 6th century"
- ↑ W.S. Hanson "Roman campaigns north of the Forth-Clyde isthmus: the evidence of the temporary camps"
Bronne wysig
- Jones A. H. M. Fl. Val. Constantius 12 // Prosopography of the Later Roman Empire / A. H. M. Jones, J. R. Martindale, J. Morris. — Cambridge University Press, 1971. — Vol. I: A.D. 260–395. — P. 227—228. — ISBN 0-521-07233-6 [2001 reprint].
- Michael DiMaio, Jr. Constantius I Chlorus (305-306 A.D.) (англ.). An Online Encyclopedia of Roman Emperors. 1996. Архивировано 2 февраля 2012 года.
- Грант, М. Римские императоры. Констанций I Хлор. — 1998.
- Southern, Pat. The Roman Empire from Severus to Constantine. — London, New York: Routledge, 2001.
- Potter, David Stone. The Roman Empire at Bay, AD 180-395. — Routledge, 2004.
- Birley, Anthony. The Roman government of Britain. — Oxford University Press, 2005.
- Canduci, Alexander. Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors. — 2010.