Dark Wave

musiek-subgenres in die konteks van die New Wave- en Post-Punk-bewegings
(Aangestuur vanaf Darkwave)

Dark Wave [ˈdɑːkˈweɪv] is 'n historiese term wat na 'n aantal musiek-subgenres in die konteks van die New Wave- en Post-Punk-bewegings verwys. Hierdie subgenres het vanaf die laat 1970's na vore getree en kan volgens hulle klankeienskappe as donker, triestig, elegies of verlangend beskryf word.[1][2]

Aanhangers van Dark Wave-musiek kan dikwels aan hul "Gotiese" voorkoms en voorkeur vir swart klere herken word

Die Dark Wave-styl behels rockmusiek van musiekgroepe soos Joy Division of The Cure, komposisies wat suiwer elektronies getoonset is (soos dié van Anne Clark aan die begin van haar musikale loopbaan) of Psyche, asook half-akoestiese komposisies met kitaar-, fluit-, trom- of viool-klanke (soos byvoorbeeld by Deine Lakaien, In the Nursery en Death in June).

In sy nouer betekenis behels Dark Wave strominge soos Cold Wave, Electro Wave, Ethereal, Gothic Rock, Neofolk en Neo-klassieke musiek net soos die Neue Deutsche Todeskunst en dele van die Neue Deutsche Welle. Die insluiting van Post Industrial-musiek bly omstrede aangesien die style mekaar wedersyds beïnvloed het sodat die genres nie maklik van mekaar geskei kan word nie (soos in die geval van Attrition, Die Form, Kirlian Camera en Pink Industry.

Verwysings

wysig
  1. Farin, Klaus; Neubauer, Hendrik (2001). Artificial Tribes: Jugendliche Stammeskulturen in Deutschland (Orig.-Ausg. uitg.). Bad Tölz: Tilsner. p. 139. ISBN 3-933773-11-3. OCLC 493304020.
  2. Hecken, Thomas; Kleiner, Marcus S. (2017). Handbuch Popkultur. J. B. Metzler Verlag. p. 79. ISBN 978-3-476-02677-4.